سید محمد طاهر زاده و یادی از او

وی به سال 1290 خورشیدی آن هنگام که جدال میان مشروطه خواهان و مستنبدین در کشور به پایان رسیده و آرامشی نسبی پدید آمده بود، در میان خانواده‌ای مذهبی و هنرمند در اصفهان چشم به جهان گشود. هنوز دوران کودکی به نوجوانی را طی نکرده بود که همگان مفتون صدا و آوای دلنشین او شدند؛ این علاقمندی موجب شد تا سید محمد طاهر زاده تحت سرپرستی پدر آموختن آواز را آغاز کند. با این وجود وی که در شیوه هنری، گذرگاهی متمایز را انتخاب کرده بود، خیلی زود شیفته صدای گرمِ واعظ شهیر اصفهان، میرزا عبدالحسین صدر خوانساری ملقب به صدر‌المحدّثین شد بگونه ای که صوت نیکوی این واعظ که با استفاده از گوشه‌های موسیقی همراه بود موجب می شد تا هنرمند جوان را از این منبر به آن منبر بکشاند. با وجود این تعلق خاطر، اما وی محضر چهره‌های مهم هنری آن دوران همچون سیدعبدالرحیم اصفهانی و حبیب شاطر حاجی را نیز از نزدیك درک کرد و از خرمن دانش آنان خوشه چینی نمود.
دوران جوانی سید محمد طاهر زاده همزمان گشت با زندگی هنری استادان بنام موسیقی ایران و شاگردان شایسته آنان و درک محضر اساتیدی همچون استاد جلال تاج اصفهانی، عبدالحسین برازنده، ابوالحسن صبا، جلیل شهناز و حسن کسایی؛ بگونه‌ای که با هر بار مسافرت استاد ابوالحسن صبا به اصفهان و برپایی جلسات هنری، سید محمد طاهر زاده نیز در آنها شرکت میکرد و به همراه آنان در ارکستر رادیو اصفهان به اجرای برنامه میپرداخت.
سید محمد طاهر زاده اگرچه کارمند بانک ملی در اصفهان بود اما هیچگاه از کار هنری فاصله نگرفت و بخاطر اشراف و آگاهی به هنر آواز، همواره مورد توجه بزرگان موسیقی کشور قرار داشت، بگونه ای که در کنسرتی که در جشن فرهنگ و هنر اصفهان برگزار شده بود، مورد توجه و تحسین همگان قرار گرفت و اجرایش در روزنامه‌های آن روز اصفهان بازتاب فراوان داشت.
بنا به گفته سید محمد طاهر زاده در زمان مدیریت زنده یاد رضا ارحام صدر در رادیو اصفهان چندین برنامه هنری و موسیقیایی توسط وی و مرحوم محمد باقر الفت در دستگاه‌های مختلف اجرا شد که مورد توجه دانشمند فقید کشور استاد مجتبی مینوی قرار گرفت و موجب شد تا مجتبی مینوی از مسئولان بانک ملی درخواست کند، اجازه دهند سید محمد طاهر زاده در محافل هنری کشور حضوری بیشتر داشته باشد. این در حالی بود که دانشمند بزرگی چون مجتبی مینوی كه اصولاً به موسیقی ایرانی هم زیاد خوش‌بین نبود، هنرمندیِ سید محمد طاهر زاده را همواره ستایش می كرد و از مسئولین رادیو درخواست داشت تا صدای او را بیشتر پخش كنند.
او هنرمندی دقیق و پای‌بند به اصالتهای قدیمی، و از تظاهر و خودنمایی بیزار بود و خُلق نیك و احترام در رفتار باوقار او، در یاد هركس كه او را دیده بود، خواهد ماند. وی كمتر از ساز كسی تعریف می‌كرد و بین بزرگان، اول برای هنر و شخصیت استاد ابوالحسن صبا و بعد از آن برای استاد حسن كسایی احترام و محبت فراوان قائل بود.
استاد سید محمد طاهرزاده که همواره از بزرگان موسیقی کشور بویژه اصفهان به نیکی یاد میکرد و درباره هر کدام از این بزرگان جملات نغز و شیرین داشت ، سبك آوازی اش برگرفته از شیوه بزرگانی همچون عمویش حسین طاهرزاده، حبیب شاطر حاجی، عبدالرحیم اصفهانی، میرزا حسین ساعت‌ساز و جلال تاج اصفهانی و از همه مهم‌تر مرحوم صدر اصفهانی بود؛ سرانجام در سال 1383 روی در نقاب خاک کشید و به دیار باقی شتافت.

نویسنده: : عباس مهری اردستانی

منبع: عصر اصفهان

برچسب ها: موسیقی , هنرمندان