ازخودت بمال، رسیدیم به خرج آهسته ترکن!

یادداشت خبرنگار
* نادر مجیدی آهی
یک گرفتاری ما در تحمل مدیران ناکارآمد، خودشیرینی آنها در هنگام و به خصوص بدو تصدی گری شان است. چرا که این حضرات به غیر از آنکه در این مواقع مرجع کلیه دانش‌ها می‌شوند، هروقت هم در جمعی حاضر باشند مانند نوعروسان خود را در کانون توجه یافته و برای ابراز نکته های خنک و اخذ تحسین از آن جمع، بیتابی می‌کنند.
هنوز یادمان است و در تلویزیون دیدم که وقتی آن پیرمرد دردمند از گرانی دارو و درمان به آن وزیر پورشه سوار شکایت کرد، ایشان در پاسخ خوشمزگی فرمودند که: هه هه هه ! خب خودت بمال تا خوب شود! حالا نقل شوخی معاون اجرایی ریاست جمهور با مردم اصفهان است.
مطلب این است که در سفر سیدابراهیم رئیسی به اصفهان برخی از مردم و گروه ها فرصت یافتند که در جلسات مختلف مشکلات استان را به صورت حضوری هم مطرح نمایند. طبعا این روزها مهم ترین مشکل استان نیز زاینده رود و موضوع آب است و تقریبا اغلب خواسته ها در گرداگرد این موضوع بود. مثلا یکی از سخنگویان، نماینده مردم اصفهان بود که در یک جلسه، در سه دقیقه‌ای به او فرصت حرف زدن داده شد، شرح مختصری از این مکافات را بیان نمود. اینکه مشکل مردم اصفهان آب‌تنی نیست. معیشت و محیط زیست و فرونشست زمین و قانون و وعده دولت ها و حقابه است. البته مخاطب این سخنان و تمام کسانی که در این زمینه مختصر و مفصل صحبت کردند، نیز شخص رئیس جمهور بود که می نشست و گوش می کرد. اما معلوم نشد چرا ناگهان در این میان سید صولت مرتضوی باباحیدری، معاون اجرایی ایشان تشخیص داد که باید فصل الخطاب این موضوع باشد. لذا در فرصتی که دست داد، با ژستی ادیبانه آسمان و ریسمانی را نشانه گرفت تا بتواند نحوه طرح خود از مشکل خشکی زاینده رود را، با استدلالی سست به این شعر سعدی علیه الرحمه، ختم نماید که فرمود: چون خرج ات نیست، دخل آهسته تر کن!؟ ختم نماید و مشکل خشکی زاینده رود به گردن زیاده خواهی مرم اصفهان بیندازد.

البته مردم اصفهان به حاضر جوابی ممتازند. اما حالا چه باید می‌گفتند که به مهمان‌شان بر نخورد؟
در واقع آن صحبت سید صولت، برای مردم اصفهان دل آزار بود و لازم است فورا بابت آن عذرخواهی شود. اینکه چرا در زمانی که هنوز جای جراحی اقتصادی بخیه هم نخورده، با این شوخی های خنک، نمک به زخم مردم پاشیده می‌شود؟ اینکه چرا ایشان که خود از معماران وضع فعلی هستند و عمر اداری را در پست های عالی و حساس کشور به دوران بازنشستگی رسانده اند، بجای پاسخگویی، بخود جرأت داده و مردم را نصیحت می کنند؟ چرا چیزی سرجایش نیست؟
نکته دیگر آنکه مدیرانی که اینطور سهل انگارانه سخن می‌گویند چرا به عواقب آن توجه ندارند؟ مگر فقط آب است که نیازمند اعمال حاکمیت عادلانه است؟ در مورد نفت و گاز و برق و گندم و … چه خواهید گفت؟ آیا توجه نمی شود که صحبت دولتمردان تبدیل به روایات قابل ارجاع در مذاکرات خارجی هم می‌شود؟ با این طرز بیان، چرا پس فردا ملا هبت الله رئیس طالبان نیز در قضیه حقابه هیرمند به ما نگوید خرج آهسته تر کن! یا رجب طیب اردغان رئیس ترکیه در مورد ارس و دجله نگوید خرج آهسته تر کن! یا اصلا چرا مثلا کره جنوبی برای بهانه جویی پس ندادن پول های ما، به این بیانات متوسل نشود؟ دیگر بدهکاران چرا این حرف را نزنند؟
باری. این سخن ناشیانه معاون اجرایی، همچنان سزاوار ملامت بیشتر و صریح تری است و لکن ما می‌گذریم. اما یک نکته هم سربسته در قالب یک تذکر تاریخی به خود دکتر سیدصولت مرتضوی باباحیدری عرض می‌کنیم. در اوایل مشروطه و در دوران احمدشاه قاجار، قصه تشکیل حزب و این حرف ها بالا گرفت و غوغایی بود. به احمد شاه گفتند خوب است شماهم حزبی تأسیس کنید تا طرفداران …
احمدشاه که ضعیف ترین عضو قاجاریه هم بود پاسخ قابل تأملی داد که در هر زمان می تواند آویزه گوش مسولان باشد. وی گفت: من مسئول تمام کشورم، نمی‌توانم فقط گروهی از مردم را بخودم منسوب نمایم.

نویسنده: * نادر مجیدی آهی

منبع: عصر اصفهان

برچسب ها: معاون اجرایی رئیس جمهور , یادداشت