استاد سعید مزدک هنرمندی فروتن

به گزارش عصر اصفهان، در این جلوه گاه برجسته که ذوق هنری از در و دیوار و تاروپودش بارشی دو چندان دارد و همه، ضرب آهنگ موسیقی اند ، گذر عمر بسان چرخ‌های کالسکه‌های میدان نقش جهان است، همان مرکب هایی که از میانه میدان آغاز می کنند، به شیخ لطف الله سلام می دهند، جامع عباسی را با بُهت می نگرند، با غرور از برابر عالی قاپو گذر می کنند، برای قیصریه دست تکان می دهند و بار دیگر در میانه میدان آرام می گیرند تا گواراییِ تمام نشدنیِ یک چرخش دل انگیز را به راکبانشان بچشانند و خاطرات گذشته را در ضمیر و اندیشه استاد سعید مزدک زنده گردانند، که چه بود و چگونه گذشت، تا بدین جا رسید.

زاده نخستین روزِ نوروز، به سال 1338 خورشیدی که نزد گرانسنگی سترگ همچون استاد زنده یاد جلیل شهناز بالیده و رشد کرده، هماره قدردان استادان پیشین خود بوده و تجربه سالها تلمذ در محضر آنان را نیک دریافته، از این رو شیدا و دلبسته هرازگاهی ساز بدوش می کشد و با اشتیاق به سوی مزار استادانش گام می نهد، تا سه گانه خداوندگان موسیقی اصفهان را که دیر زمانی نیست در خاک آرمیده اند، سپاس گوید و از دادار بی همتا برای آنان طلب مغفرت نماید و در واپسین تلالو غروب آفتاب، ساز کوک کند و به یاد شهناز و یارانش بنوازد، تا نگویند که از یاد فراموشانند.

این مولود پایتخت موسیقی ایران، اصفهان، همو که با پایداری کم نظیر اهریمن بیماری را به زانو درآورد تا ما را از نوای جان بخش تار خویش بی نصیب نگرداند، آنقدر شریف، ساده و فروتن است که بی ادعا از مرتبه استادی به نوازندگی هنرجویانش نیز تن میدهد و ابا ندارد از اینکه خود بنوازد تا شاگردانش نغمه ساز کنند، آواز بخوانند، او را به شوق آورند و خستگی را از تن وی بزدایند.

استاد سعید مزدک که تواضع را به غایت رسانده و با دقت و تمرکز، آموزه هایش را که تجربه سالها خوشه چینی از خرمن دانش استادان سلف خویش است سخاوتمندانه به شاگردانش می آموزد، دغدغه کنونی اش که سراسر عشق و دلبستگی است، انتقال این میراث گرانبها به دیگریست و خوشبخت تر از او کسی است که استادش بنوازد و او نغمه ساز کند.

نواختن استاد سعید مزدک، خود به هنری مقدس گواهی می دهد تا همگان بدانند آسان بدست نیامده تا آسان از دست رود زیرا این میراث ارجمند که خط به خط آن ثبت شده و یا تصاویر گذشته شاهدی بر مدعای آن است، کماکان پایدار و جاری در اصفهان و ایران است؛ بنابراین چه شورانگیز است عطش و شوق جوانان جویای نام، آنانکه عاشقانه و مشتاقانه سر به آستان مقدس هنر می نــهند، زانــوی ادب بر زمین میگذارند و با رغبت و سراسر آرزو، نواختن و خواندن را با یکدیگر می آمیزند.

و پایان سخن اینکه، در این میان نزد اصحاب فضل و هنر هماره این دانسته است که هر استاد هنرمندی در هر زمینه‌ای چه هنرهای زیبا و چه هنر هایی مرتبط با پیشه افراد ، برای خویش امضاء و ترسیمی برجسته از هنر دارد که دیگران از آن بی اطلاع بوده و تنها طی سالیان متمادی به تجربه بدان دست یافته است.

در این رهگذر استاد شادروان جلیل شهناز نیز از این قاعده برکنار نبود چنانکه استاد سعید مزدک از نواختنی توسط استاد شهناز سخن میگوید که بدون استفاده از مضراب بوده و نواختن آن را به استاد سعید مزدک نیز آموخته است.

نویسنده: عباس مهری اردستانی

منبع: عصر اصفهان

برچسب ها: استاد سعید مزدک , عباس مهری اردستانی , قیصریه , موسیقی , نقش جهان