آژیر قرمز برای نخستین مسجد اصفهان به صدا در آمده است

دلم تاره شد از صفای صفاهان قدیم. این مکان را به قولی نخستین مسجد اصفهان می نامند و به زمان علی (ع) منتسب می دانند.

در کنار امامزاده اسماعیل، مقبره ی رسولی از بنی اسراییل به عنوان یک ماندگار خرد 2500 ساله ی  اندیشه ای اهورایی از زمامداران ایران باستان که تا هنوز امروز یهود را وامدار ایران کرده است(همانند همان نگاه ویژه و پاسداشت حرمت ایران کیانی عمان به ایران که بسیار از آن عایدمان شده است در ابعاد مختلف).

من باستان شناس یا متخصص تاریخ نیستم، اصولا آنچه این گنجینه را به پا داشته است، تنها گفتار است یا نه، مهم بودن آن است، روح من به عنوان یک ایرانی، دل در گرو گره چینی هایی است که گره از دل باز می کند در این آشفته ی روزگار بی صاحب! هنر خط را بر سنگ و گچ و چوب می بینم کخ گویا آنها را زنده گردانده به انفاس مسیحایی سرپنجه های دیهیم گونه ی مردمان عاشق! و روح من تا آنسوی پرواز سیمرغ عشق، می کاودتاریخ زرین این ملک اهورایی را . اما افسوس که در این بزم عاشقانه و رقص مستانه ی دل،  تنها پیرمردی خفته، هم نشین بود.

چرا این چنین غریب؟ کاش خرد بود تا مردمان کشورهای دنیا میدیدند این شکوه همنشینی چند هزار ساله ی ادیان توحیدی را در دیار سپاهان، و چرا بستیم این راه پر آوازه را؟ کاش هرکسی جای خویش بود.

اما دیدن زخم کاری بر گنبد زیبای این گنجینه، موجب شد تا به خود واگویه کنم که کمتر ناله، اگر می امدند این بی خردی را به حساب همه ی مردمان  این دیار        می گذاشتند.

عجیب است که با این همه ادعا، گلهای هنر ایران این چنین پر پر شوند و … . به راستی زنگ ها به صدا درآمده است، اگر گوشی شنوا  باشد! آیا میراث، اوقاف یا شهرداری نمیدانم با کیست، پهمیانی از درهم و سرپنجه ای از  هنر هنرمندان خوش ذوق سپاهان مانده است یا سیل بی تدبیری قطار و ریل را باهم برده است.

این تنها ریزش یک گنبد نیست، گم شدن اوراق تاریخ زمردین این سرزمین است. صدایی است که می گوید وضعیت قرمز است و معنا و مفهوم آن این است که اگر ادامه یابد، گنبد تاریخ زرین ایران واژگون خواهد شد.

امروز هم دیر است، آهای کسانی که مسئول هستید، نخستین مسجد اصفهان را دریابید.

نویسنده: دکتر بابک سپهریان

منبع: عصر اصفهان

برچسب ها: اصفهان , امامزاده اسماعیل , دکتر بابک سپهریان , میراث فرهنگی اصفهان , نخستین مسجد اصفهان