یک بستر و سه رویا!

 عصر اصفهان ؛ به قلم نادر مجیدی آهی

این رویداد نشانگر آن است که دولت‌هایمان، مشی رسانه‌ای ندارند. به همین دلیل در بزنگاه های مهم، در این عرصه بازنده‌اند. زیرا اگر دولت معتقد به استفاده درست از رسانه بود،  می‌دانست که رسانه، رکن اصلی ارتباط با شهروندان است و شرط اول استفاده از آن هم الزام به پاسخگویی و اطلاع رسانی درست است. نه طرح ادعا و خودستایی و یا نکوهش رقیب احتمالی.

هفته قبل رییس دولت و هیات همراه در سفری به شهرکرد طرح پرحاشیه بن به بروجن را افتتاح نمود. طرحی که میراث دوسه تصمیم پرحاشیه تر از سالهای قبل بود و بانیان اصلی، از انتشار علنی روند اجرایی آن طفره رفتند. اینک دولت جدید بدون هیچ کار رسانه‌ای جهت اقناع افکار عمومی، طرحی را در آستانه انتخابات افتتاح می‌نماید که اصلا بهره برداری از آن از مدتی قبل شروع شده بود. درواقع مدتی است که اصرار بر تکمیل طرح های نیمه تمام دولت های قبل، ظاهرا تبدیل به ابزاری برای بیان کارآمدی‌های دولت آقای رییسی شده است. درحالیکه شاید تکمیل بعضی کارهای نیمه تمام، شبیه پوست خربزه در زیرپای مجریان بعدی باشد و مقتضی تدارک مقدماتی است. منجمله کار رسانه‌ای.

نگاهی به سوابق طرح بن – بروجن بخوبی نشان می‌دهد که چرا باید مستمرا درباره آن توضیح داده می‌شد و در عین حال نشان می‌دهد که چرا اطلاع رسانی‌ها انجام نشده است. طرحی که بر سفره سه استان همجوار قرار دارد و ظرفیت قابل توجهی درتعاملات اهالی سه استان دارد. در این مطلب، وارد بحث فنی این موضوع نمی‌شویم و صرفا به نقد رفتار رسانه‌ای دولت (بطورکلی) در انجام وظیفه اطلاع رسانی و پاسخگویی پرداخته‌ایم.

طرح انتقال آب بین‌ حوضه‌‌ای از حوضه آبریز زاینده رود به حوضه آبریز کارون، موسوم به بن-بروجن، باوجود فقدان گزارش ارزیابی زیست‌محیطی و تأییدیه موضوع ماده ۲ آیین‌نامه مربوطه مصوب ۰۳/ ۱۱/ ۹۰ هیات‌وزیران، در دولت دکتر احمدی نژاد و در سال ۱۳۹۱ بدون طی مراحل قانونی دریافت تأییدیه گزارش ارزیابی زیست‌محیطی، در پیوست بودجه سنواتی کشور از ردیف اجرائی برخوردار شده است. بهره‌برداری از طرح بن- بروجن از مبدأ حوضه زاینده‌رود، ناقض نظر مشورتی لازم‌الاتباع شورای نگهبان در خصوص تضییع حقابه‌های حوضه زاینده‌رود درنتیجه انتقال آب به یزد نیز می‌باشد!

نام یزد،در طی سالها ، همیشه یک پای مسایل مر بوط به زاینده رود بوده است. طرح انتقال آب به یزد  بحساب دولت اصلاحات گذاشته می‌شود و ستایش و نکوهش آن را نثار این دولت می‌کنند. اما به این مطلب ایرنا توجه نمایید: در سال 1366، استان يزد شاهد اتفاق مهمي بود؛ در جلسه اي با حضور آيت ا… خاتمي، آيت ا… طاهري، مهندس كرباسچي، مهندس بيطرف، معين و ملك مدني توافقنامه اي مبني بر انتقال آب از زاينده رود به بالاي ورزنه يزد به ميزان ثابت سالانه 150 ميليون مترمكعب در سال به امضاء رسيد و آيت ا… طاهري ده ميليارد ريال از هزينه اجراي طرح را متقبل شد. عمليات عمراني این طرح در دولت آیت اله رفسنجانی در شهريور 1373 آغاز شد.  ولی فاز نخست آن در اسفندماه 1378 توسط حجت الاسلام خاتمي رئيس به بهره برداري رسيد. بنا بر روایاتی، این طرح از قبل از انقلاب مطرح بوده است.

طرح بن بروجن در زمان دکتر احمدی نژاد، با شرایطی که ذکر شد، تصویب شد. توسط دکتر جهانگیر در سال 96 (بصورت ویدئویی!؟) کلنگ زنی شد. نمی‌شود قبول نمود که نمایندگان مردم دو یا سه یا چهار استان از این موارد بی‌اطلاع بوده اند. لذا طبق معمول، این موارد در زمان خودش به مردم اطلاع رسانی نشده و در نتیجه به نقدهای مردم و کارشناسان توجه نشده ودر عوض با اتخاذ راههای میانبر در طرح‌هایی که نیاز به کارهای بزرگتری دارند، این وضع را پیش روی مردم گذاشته است.

حالا دکتر بانکی می‌گوید: این طرح قرار بوده از حوضه سبزکوه اجرا شود. یا معاون عمرانی استاندار اصفهان می‌گوید: این طرح موقتا روی زاینده رود سوار شده است و بعدا(؟!) اصلاح خواهد شد. احمد راستینه رئیس مجمع نمایندگان استان چهارمحال و بختیاری است که قریب به دو دهه مسؤولیت کمیته صیانت از آب را نیز بر عهده‌ دارد می گوید: در حدود 30 یا 40 سال گذشته آورد زاینده‌رود 2 میلیارد و 200 میلیون مترمکعب بود، این میزان طی حدود 10 سال گذشته به یک میلیارد و 200 میلیون مترمکعب رسید و سال گذشته آورد این رودخانه تنها حدود 400 میلیون مترمکعب بود؛ در این سال‌ها توسعه برخی از استان‌های همجوار چند برابر شد و به دنبال آن نیاز آبی آن‌هم بالا رفت. ما آنچه محل بحث این گزارش است مشکل آبی قریب به 450 هزار نفر از مردم چهارمحال و بختیاری است که قرار است پروژه انتقال آب بن بروجن این مشکل را حل کند؛ خط لوله‌ای که از بن آغاز می‌شود و شهرهای سامان، فرخشهر، سفیددشت، شهرکرد، فرادنبه و بروجن را سیراب می‌کند.

نوشتیم که انجام کارهای اساسی بزرگ‌تر از تصور طرفداران کارهای میانبر مانند افتتاح یا تکمیل طرح هایی است که بعلت حواشی مربوطه یا نیمه تمام اند و یا به طرز اعلام نشده عملیاتی شده‌اند. مثل همین طرح های آب در حوضه زاینده رود. حالا در این راستا به مطلب زیر توجه نمایید:

ایسنا نوشته است: از منطقه فریدن استان اصفهان حدود یک میلیارد مترمکعب آب خارج‌شده و به سر شاخه‌های رود دز ریخته و همچنین از شهرستان سمیرم حدود 2 میلیارد و 800 میلیون مترمکعب آب به سر شاخه‌های رودخانه کارون می‌ریزد. و در مجموع سالانه به طور متوسط حدود 3 میلیارد و 800 میلیون مترمکعب آب، از  استان اصفهان خارج  می‌شود.

اگر گفته شود: که تولید کنندگان سیب صادراتی سمیرم  همواره از کمبود آب می نالند و اغلب سالها با تانکر، باغهای خود را آبیاری می‌کنند و یا در فریدن، قطب چهارم تولید سیب زمینی کشور، روستاها بعلت بی آبی خالی از سکنه شده و می‌شود، چه خواهیم گفت؟

نویسنده: : نادر مجیدی آهی

منبع: عصر اصفهان

برچسب ها: اصفهان , انتقال آب , بن -بروجن , زاینده رود , شهرکرد , طرح بن-بروجن , نادر مجیدی آهی