30 مهر 1402 - 11:00 ق.ظ
کلمات مثل آدمیانند. شخصیت و قیافهشان متفاوت است. بعضیها ابروهای گره کردهای دارند. عبوسند، چشمهایشان مثل چشمهای یک ماهی مرده است و دستهایشان چنان زبر که غژ غژ حرکتشان بر اجسام، سمباده گوشهای احساس است.کلمات گاهی گاز میگیرند. گاهی چنان که ابوحیان توحیدی در بصائر الذخائر گفت: «ای بسا کلمه که به صاحب خود گوید از من بگریز» رو به ذهنها استغاثه میکنند که بر قلمها یا زبانها جاری نشوند. گاهی طعنه می زنند و گاهی نشتر.