هفته‌های بی‌رمق سینمای ایران!

از آن روزهایی که سینما در سبد خانواده ها نقشی پر رنگ داشت روز به روز فاصله می‌گیریم. نمود این ادعا را باید در فروش چند ماه اخیر سال جاری دید به طوری که در این مدت ۳ ماه با وجود اکران فیلم‌های بسیار و حتی رفع محدودیت‌های کرونایی کشور، با استقبال ۳ میلیون و پانصد هزار نفر از سینماهای کشور روبرو شدیم که این آمار در مقایسه با سال‌های قبل بدون شک آمار غیر قابل قبولی است.
سینما به عنوان یک رسانه حساس و تأثیرگذار علاوه بر پرکردن گذران اوقات فراغت مردم، نقشی اساسی و جدی در آگاهی سازی و تنویر افکار عمومی دارد و می‌تواند به راحتی پیام و اهداف تولیدکنندگانش را با اثرپذیری بالا به تماشاگرانش منتقل کند. از این منظر نقش و جایگاه بالای سینما بر هیچ کسی پوشیده نیست و همگان بر نقش و مسئولیت‌های بالای آن اذعان دارند.
این توجه به ارزش سینما تا آن جایی پیش می‌رود که حتی رهبر معظم انقلاب در دیدار سینماگران و خطاب به آن‌ها به مقوله‌ی هنر و جایگاه هنرمندان اشاره‌ای ویژه نشان می‌دهند.
اساساً در نگاه آیت‌الله خامنه‌ای حقیقتِ هنر «عطیه‌ای الهی» بوده و از جایگاه رفیعی برخوردار است.
این توجه به هنر در مقوله‌ سینما و فیلم‌سازی نیز خود را نشان داده و موجب تأکید جدی ایشان بر جایگاه سینما و اثرگذاری آن می‌شود و در فرمایشات آذر سال ۱۳۹۲ خود این طور بیان کردند:
«فیلم هم چیز جذابی است؛ سینما خیلی عنصر جذابی است، رسانه‌ فوق‌العاده‌ای است، یعنی واقعاً الان هیچ‌چیزی مثل سینما نیست از لحاظ اثرگذاری».
از جنبه‌ی فنی‌تر نیز حضرت آیت‌الله خامنه‌ای سینما را به عنوان «کارآمدترین روایتگرِ واقعیت و حقیقت» معرفی می‌کنند.

از این رهگذر فرمایشات رهبری و توجه به مقولاتی چون «هنر متعهد»، «هنر دینی» و «هنر انقلابی» نسبت به سینما؛ مسئولیت تولید کنندگان و دست اندرکاران سینما در برابر سایر انسان‌ها و ارزش‌های متعالی انسانی و الهی بیش از پیش مورد توجه قرار می‌گیرد.

سینما بر لبه تیغ؛ مدیران سینما را در یابید*

در باب کم توجهی مردم به سینما  هم باید یکی از دلایل آن را در وهله اول در  این موضوع جستجو کرد که دیگر سینمای پسا کرونا مثل گذشته  نیست که مردم با اشتیاقی مضاعف بلیت بخرند و به تماشای فیلم‌های روی پرده بنشینند. گرانی بلیط سینماها، محتوای نه چندان قوی آثار در مقایسه با سال‌های گذشته، بازیگر محوری در کنار توجه به فیلمنامه، پیش تولید کوتاه و بسیاری دلایل دیگر در کنار پدیده کرونا و عقب گرد مردم از سینماها از جمله دلایلی بودند که باعث شد تا سینما در سبد خانواده‌ها روز به روز کم رنگ‌تر شود.
لاکچری شدن رفتن سینما با هزینه‌هایی که روی دست خانواده‌ها میگذارد این روزها نیازمند توجه مسئولان را می‌طلبد تا برای آن راهکاری موثر بیاندیشند. قیمت گذاری بلیط ۴۵ هزار تومانی در سال ۱۴۰۱ بدون شک برای یک خانواده ۴ نفره با احتساب هزینه‌های رفت و آمد و خوراک بالای ۳۰۰ هازر تومان آب می‌خورد که این رقم در شرایط تورمی جدید حاکم بر کشور اصولا پای خیلی از خانواده‌ها را به سینما می‌برد.
البته در این میان هم این شرایط اقتصادی سبب شده تا هزینه‌های بسیار بالایی را روی دست فیلمساز نسبت به گذشته بگذارد که این رقم‌های فروش گیشه هم شاید نتواند دردی را از مشکلات سینماگران دوا کند.
با این شرایط حاکم بیش از هر چیز انگشت اشاره به سمت سیاستگذاران سینمای کشور نشانه می‌رود تا با تصمیمات کارشناسی شده خود نسخه‌ای قابل قبول را برای وضع این روزهای سینمای کشور بپیچند.

*منتقدان سینما چه نظری دارند؟

 کارشناسان و منتقدان سینما هم بر افول سینمای ایران در سال جدید و حتی با آغاز اکران نوروزی تأکید کردند. محمد گبرلو کارشناس و مجری برنامه‌های سینمایی معتقد است؛  با شروع اکران نوروزی امیدوار بودیم که بار دیگر سینماها رونق بگیرد، اما عملاً این اتفاق رخ نداد و فیلم‌هایی که برای اکران در این ایام سال تدارک دیده شده بودند عملا با شکست مواجه شدند و با وجود افزایش قیمت بلیت سینماها، تنها دو اثر توانستند از مرز فروش ۲۰ میلیارد تومان عبور کنند.

به گفته محمود گبرلو سینمای ما در هفته‌های اخیر روزهای خوشی را پشت سر نگذاشته‌ایم و حتی با وجود اکران نسبتا موفق فیلم‌های سینمایی در پاییز و زمستان سال ۱۴۰۰ اما این امید سینماگران تا به الآن ناامید شده است.

بدی اوضاع فروش در سینماها به قدری پیش رفته که حتی تهیه‌کنندگان و صاحبان فیلم‌های اکران نوروزی، در درخواستی مشترک از سازمان سینمایی خواستار افزایش مدت اکران فیلم‌هاشان شدند.

برچسب ها: سینما , سینما در سبد خانواده‌ , محدودیت‌های کرونایی کشور