نغمه سرای کودکان

عباس یمینی شریف در سال 1298 ش در تجریش (مرکز شمیران) به دنیا آمد.  بیشتر دوران کودکی و نوجوانی را در دره ی دربند، که در آن زمان هنوز صفای روستایی خود را حفظ کرده بود که بعد ها دراشعار کودکانه او متجلی شد .

… عباس یمینی شریف در 19 سالگی به دانشسرای مقدماتی رفت تا با تحصیل درآن معلم شود. در دانشسرا پایش به کتابخانه باز و با کتاب های کودکانه ای آشنا شد … علاقه مندی یمینی شریف به شعر کودک بعدا با ورود او به دانشسرای عالی بیشتر شد :« از آن پس هرگز نمی خواستم به چیزی جز در باره کودک بیندیشم ، چیز بنویسم و شعر و سخن یگویم ». در همین دوره بود که چون اشعارش در مطبوعات چاپ شد جلب توجه کرد و مورد استقبال مردم واقع شد و کار به جایی رسید که مورد تشویق استادانی چون دکتر عیسی صدیق ، احمد بهمن یار ، علی اصغر حکمت ، محمدباقر هوشیار ، پرویز خانلری و ذبیح الله صفا قرار گرفت .

در سال 1322 اشعار یمینی شریف به کتاب های دبستانی نیز راه یافت و بدین ترتیب شعرش در سراسر ایران در مدارس خوانده شد و اعتبارتازه ای پیدا کرد . او نیز پیش از پیش ترغیب به کار برای کودکان ، به ویژه سرودن شعر شد و گویا در همان سال ها بود که مجله « بازی کودکان» را تأسیس کرد . در سال 1335، یمینی شریف و دوستش جعفر بدیعی ، مجله کیهان بچه ها را تأسیس کردند و یمینی شریف تا بیست سال و سه سال بعد ، یعنی تا اوایل پیروزی انقلاب اسلامی (1358) مسئولیت انتشار این مجله را به عهده داشت .

… یمینی شریف نخستین کسی است که از همان آغاز تمام هم و غم خود را صرف سرودن شعر کودک کرد و جز شعر کودکانه نسرود و جز به کودک فکر نکرد . به این دلیل ، باید او را نخستین شاعر کودک در ایران بدانیم ؛ شاعری که شعرهایش فراتر از شعرهای کودکانه ای است که شاعران پیشین ، بر حسب  ذوق و علاقه و احیانا تفنن ، برای کودکان سروده یا ساخته بودند ، هر چند هنوز جای پیدایش شاعری مثل محمود کیانوش احساس می شد . علاوه بر اینها ، یمینی شریف نه تنها شعرهای کودکانه بسیاری سرود ، بلکه اشعارش از نظر فضای کودکانه ای که داشت ، از اشعار پیشین ممتاز بود . با این حال ، اگر با معیارهای «شعرکودک» ، که امروزه مورد نظر است ، نگاه کنیم، شعرهای یمینی شریف «نقطه بلوغ» شعر کودک در ایران نیست ، بلکه مرحله بلوغ را بعدا در شعرهای محمود کیانوش و پروین دولت آبادی می بینیم .

یمینی شریف تنها شاعری است که بیشترین تعداد از اشعار او طی بیش از پنجاه و پنج سال به طور مرتب در کتاب های دبستانی آمده است ؛ تا جایی که هم اکنون نیز در کتاب های فارسی دبستان شعری از او وجود دارد .

عباس یمینی شریف ، این نغمه سرای کودکان ، عمری چندان دراز نیافت و پس از طی 69 بهار، که به قول خودش «نیم قرن» آن به گشت و گذار « در باغ شعر کودکان»سپری شده بود ، به بیماری سرطان مبتلا شد و سرانجام در 28 آذرسال  1367 جان به جان آفرین تسلیم کرد . رحمت خداوند بر او باد .

دانا خدای مهربان/اندر زمین و آسمان/هر چیز یا هرگونه کار/ باشد به پیشش آشکار/هرکس بگوید حرف زشت/جایش نباشد در بهشت/ آهسته گویی یا بلند/داند خدای ارجمند/ هر روز و شب نامش بخوان/ منما خدا دور از زبان/ یزدان همیشه یار تو/خشنود باد از کار تو/  فارسی سوم – 1322 .

نویسنده: حکمت اله زمانی

منبع: عصر اصفهان

برچسب ها: عباس یمینی