مردم را مسخره کرده‌اند یا مسئولین را؟

واقعا چرا یک عده در دولت و جامعه این مزخرفات رو باور می‌کنند؟ چه کسی گفته است که اگر ده تا پول داشته باشیم و ده تا سیب، قیمت سیب می‌شود یک پول؟ یا اگر بیست تا پول باشد قیمت می‌شود دو پول؟ واضح است که برای توجیه نظریه_بی_مقدار_پول، این مثالهای بی‌ارزش را طراحی می‌کنند.

مگر در جامعه نقدینگی برابر توزیع می‌شود؟ فروشنده سیب‌ها کیست؟ آیا انحصار دارد یا خیر؟ اگر انحصار دارد که می‌تواند سیب را گران‌تر فروخته و بقیه را به جای پول، کالا و خدمات بگیرد از بقیه مردم. اگر کالاها برای همه است،  بحث تقاضا چست این وسط؟!

بیایید اصلا فرض کنیم همه حرفهایشان درست باشد.

خب اگر 20 پول باشد و 10  کالا  و قیمت هم دو برابر شود. باز که قدرت_خرید تغییر نکرد و به هر نفر یک سیب رسید و فقط یک عدد تغییر کرده است!

درواقع مساله اصلی رشد نقدینگی نیست. مساله اصلی خلق پول نیست. مساله اصلی “توزیع عادلانه پول” است. پولی که خلق می‌شود (به دلائل مختلف) باید در جامعه عادلانه توزیع شود. نه اینکه بانک به یک نفر (چای دبش) هزاران میلیارد قدرت خرید بدهد و به دیگر مردم  هیچ. تازه در اقتصاد_علم_نما (همین چیزی که در دانشگاه های دنیا تدریس می شود) همین مثال سیب و نقدینگی نیز فروضی دارد. اینکه:

1. هیچ نقدینگی راکدی وجود نداشته باشد.
2. بخش خارجی نداشته باشیم.
3. همه کارها به صورت نقدی در بازار مبادله بشود و تهاتر نداشته باشیم.
4. اصلا تولید در اقتصاد نباشد و فقط پول برای مصرف خلق شده باشد.
5. سیستم بانکی اصلا وجود نداشته باشد.
6. هیچ منبع یا فرد یا سرمایه بیکاری نداشته باشیم.
7. اطلاعات کامل و شفاف باشد.
8. انحصار نباشد.
9. تولید انبوه نباشد.
10. سرمایه داری نباشد.
11. استعمار و استثمار نباشد.
12. جنگ اقتصادی نباشد.
13. تحریم و ظلم و استکبار نباشد.
14. هزینه تولید سیب زیاد نشود.
15. عرضه سیب کم و زیاد نشود.
16. نیاز به سیب ضروری نشود.
17. و . . .

اقتصاددانان مردم را مسخره کرده‌اند یا مسئولین را؟

نویسنده: دکتر حسین عباسیفر

منبع: عصر اصفهان

برچسب ها: اقتصاد , تورم , حسن