28 آبان 1402 - 2:46 ب.ظ

دردم از یار است و درمان نیز هم

سال‌ها پیش که سلام علیکی با یکی از نمایندگان پرسابقه ۴ دوره مجلسپیدا کرده بودم. با توجه به فعالیت در حرفه روزنامه نگاریکه دستی هم در حوزه سلامت داشت ،  با او در خصوص بیماران سرطانی و وضعیت اسفبار هزینه‌های درمانی آنها صحبت کردم و از او خواستم تا در مجلس شورای اسلامی پیگیری نماید و این افراد دچار آسیب را در زمره بیماران خاص به حساب آورند تا سازمان‌های بیمه گر بتوانند هزینه‌های سرسام‌آور آنها را تقبل کنند. خنده‌ای از سر بی‌میلی کرد و گفت: چرا دولت باید برای کسانی منابع خود را هزینه کند که شانسی برای زنده ماندن ندارند .خواستم به او بگویم لیبرالیسم هم به این اندازه بی‌رحم و مردم ستیز نیست اما حرمت نگه داشتم.تنها با اشاره‌ای کوتاه گفتم: این دیدگاه  لیبرالیستی نیست؟!

به قلم دکتر هادی زمانی،

اما سوالی که همیشه ذهنم را درگیر خود کرده بود آن بود که انقلاب اسلامی و نظام جمهوری اسلامی منبعث از آن ؛ چرا و به چه دلیل  با این همه منابع و امکانات و جوانان خلاق و نوآور در برآورده کردن ساده‌ترین  مسائل روز مردم دچار بحران است. مگر نه اینکه پروفسور گونارمیردال  برنده جایزه نوبل اقتصاد مطرح نموده است که یک کشور برای پیشرفت و دستیابی به توسعه به چهار عامل نیروی انسانی جوان سالم و خلاق ، سرمایه و منابع مادی ، تکنولوژی و مدیریت نیاز داردو مگر نه آنکه دو عامل آخری منبعث از دو عامل نیروی انسانی و سرمایه است که در  کشور ما بهترین سرمایه‌های انسانی و مادی محسوب می‌شوند. پس چرا ما دچار ساده‌ترین مسائل روز در حل نیازهای اولیه مردم هستیم؟

اکنون با سابقه ۲۰ ساله در مدیریت اجرایی و مطالعه و تحقیق که علاقه و دغدغه همیشگی‌ام بوده است به عنوان یک دانشجوی جامعه شناسی که نگرش جامعه شناختی را در تمام شئون زندگی اش  دنبال نموده است.یعنی با نگاهی نقادانه،مسائل روز جامعه را با پیشینه و عقبه فرابخشی‌اش نگریسته و با درک دیدگاه ها، نظرات و خواسته‌های به حق مردم به ریشه‌ها و علل مسائل می‌پردازد،به شما می‌گویم که مهم‌ترین عامل عقب ماندگی ما وجود نسل فرسوده و با دانش اندکی در مسائل علمی و ناتوان در تشکیل کارگروه‌های تخصصی و خرد جمعی برای حل مسائل است. نسلی که اگرمنافع شخصی‌اش را نادیده بگیرد که نگرفته است و اگر اراده حرکت به سمت توسعه را داشته باشد که نداشته است و اگر از پشت میز و زنگ و تماس و رابطه با بالا دستی ها گذر کرده باشد که نکرده است، دانش و تخصصی کافی برای حل مشکلات مردم و ایجاد چشم اندازی برای توسعه را ندارد.

هنوز باورش برایم سخت است که چند نماینده جوان متخصص و متعهد همچون خانم دکتر شیخی و آقای دکتر طغیانی و … بیایند و گام‌هایی اساسی را برای حل مشکلات مردم بردارند که نه تنها با پیگیری و تلاش هایشان بیماران سرطانی ، که  ۱۰۷ بیمار خاص دیگر که بیماریشان هنگام با خبر شدن شان و در اولین مراجعه به پزشک و داروخانه برای آنکه خانواده‌هایشان بی سرپناه نشوند و مجبور نشوند برای درمان شان خانه شان را بفروشندآرزوی مرگ می‌کردند و اکنون همه آن ۱۰۷ بیماری و حتی سایر بیماران خاص ناشاختهدرتعهد سازمان‌های بیمه‌گر پایه هستند .

این گام را شاید با اقدام ارزنده پیگیری که برای آغاز به کار ساخت بیمارستان بهارستان که نزدیک به دو دهه بود، بلاتکلیف مانده بود بتوان دنبال نمود. شاید باور این خبر که به زودی دستگاه پت اسکن بیماران سرطانی در بیمارستان دولتی فارابی اصفهان راه‌اندازی می‌شود.

برای مردم اصفهان و خصوصاً بیماران سرطانی دور از ذهن بود که برای انجام این عمل لازم نباشد تا تهران وشیراز ونیزپرداخت هزینه‌های سرسام‌آور بخش خصوصی بروند اما با تلاش‌های صورت گرفته نمایندگان جوان و خلاق اصفهان این اتفاق خیلی زود رخ داد آن هم برای شهری که به  گفته منابع رسمی و غیر رسمی با پدیده سرطان  به عنوان یک بیماری فراگیر دست و پنجه  نرم می‌کند. مهمترین نگرانی مدیران برای توسعه؛  آینده نگری و توسعه زیرساخت‌ها  است .

در این خصوص سیاستمداران و برنامه ریزان خلاق با نگاهی به آینده و تقسیمات جمعیتی استان و جغرافیایی توجه به زیر ساخت‌های توسعه را در اولویت کار خود قرار می‌دهند تا در آینده با استهلاک آنها روبرو نباشیم. اقدامی که در حوزه درمانی و سلامت مردم با پیگیری احداث بیمارستان بنیاد شهید زینبیه،راه‌اندازی بیمارستان ورزنه و مواردی چند دیگر شکل عملی به خود گرفته است. این اقدامات با تامین مکان مناسبی در شهرک شهید کشوری برای جایگزینی بیمارستان شریعتی تداوم یافته و باعث تقویت این زیرساخت‌ها برای نسل‌های آینده می‌شود. نگاه خلاقانه و دلسوزانه و متعهدانه نمایندگان جوان متخصص و دانای شهر ما با تصویب بیمه رایگان دهک ‌های پاین جامعه و تاسیس شبکه‌های ملی پیشگیری از سرطان نمونه بارزی است از نگاه به آینده و توسعه محوری و دوری از شعارگرایی .

امید در شعار و توهمات خیالی و  لفاظی محقق نمی‌شود. برای آنکه جامعه‌ای امیدوار باشد، بایستی گام‌های اساسی ای را سیاستمداران و مدیران آن به سمت اقدامات حمایتی در جهت حل مشکلات مردم بردارند. امروز با دیدن کارنامه خانم دکتر شیخی وآقای دکتر طغیانی وسایر نمایندگان جوان و متخصص که برای اولین بار خرقه مجلس را به تن کرده‌اند و این کارنامه درخشان، آرام آرام باور می‌کنم می‌توان گام‌های اساسی را برای بازگشت نشاط و شادمانی به قلب مردم عزیزمان برداشتو امری که در گذشته با لفاظی‌ها و اتلاف وقت‌های حضرات باعث از بین رفتن فرصت‌ها شد و باور دارم که هیچ جامعه‌ای به توسعه دست نمی‌یابد مگر آنکه مدیران و سیاستمداران و مدیران جوان و خلاق و متعهد آن  زمام امور را به دست گیرند و گام‌های اساسی را برای حل مشکلات مردم  و ترسیم آینده ای درخشانی همان گونه که خانم دکتر شیخی برداشته است، بردارند .نیک می‌دانم که همانگونه که همه مصلحان و تلاشگران عرصه‌های خدمت از قائم مقام فراهانی بزرگ تا امیرکبیر همیشه مورد هجمه منفعت طلبان و گمراهان داخلی و دشمنان خارجی بوده اند، این عزیزان نیز به دور نخواهند بود و همین امر نشانه ای بر صحت راه و عمل آنها است، چرا که همان گونه که شهید بزرگوار علامه مطهری اذعان نموده‌اند به قطار ایستاده کسی سنگ نمی‌زند./

بیست و هفتم آبانماه چهارصد و دو

کد خبر: 139483

نویسنده: دکتر هادی زمانی

منبع: عصر اصفهان

برچسب ها: , , , , , ,

ارسال دیدگاه

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در وب سایت منتشر خواهد شد

پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد

  • مجموع دیدگاهها: 1
  • در انتظار بررسی: 0
  • انتشار یافته: 1

چه گویا و چه بجا گفته شد مطالبی که درد دل یک ملت است و یک از هزاران است. با بی کفایتی و بی دانشی عده ای به اصطلاح مدیران شهری چنان فرسودگی و بی حاصلی را در دل جامعه رشد داده ایم که جوانان ما در پیش چشمان ما در جوانی پیر میشوند. جوانانی که سرمایه های اصلی این مرزوبومند.
جناب آقای استاندار به جای اینکه بفکر منافع مردم یک استان باشند و دلواپس آب زاینده رود با تفکر و تدبر خودشان چه هزینه سنگینی بر دوش باشگاه مردمی سپاهان و بازیکنانش گذاشتند.
ارزشهای سردار سلیمانی برای مردم دنیا روشن است جناب استاندار چرا جلو این کار را نگرفتید؟.
هزاران چرای دیگر را چه کسی پاسخ میدهد.
راه حل آلودگی کلان شهر اصفهان در چیست؟ تعطیلی مدارس؟