به چه امیدی باید در انتخابات شرکت کنیم؟
سوزن رای دادن‌های فامیلی و رفاقتی و شام و ناهاری را به جای انتخاب نمایندگان شایسته، به خودمان نزنیم.
شاید بسیاری از ما اصلا نمی‌دانیم دقیقا چه چیزی باید تغییر کند. یا چه کسی بیاید و چه چیزی درست شود؟ اما فارغ از افراد و انتقادات، می توان نوشت که به دلیل تفاوت در انتخاب‌ها، مسیر و مصوبات مجلس ها و دولت ها در ۴۰سال اخیر کاملا متفاوت بوده است.
بنابراین لازم است از خودمان بپرسیم: مثلا اینکه وزیر مسکن روحانی به مسکن سازی توهین میکند و ۸ سال قدم از قدم برنمی‌دارد با وزرای مسکن احمدی نژاد و رییسی فرق ندارد؟
یارانه دولت احمدی نژاد و رییسی قدرت خرید برابری با یارانه روحانی داشت؟
نرخ و دغدغه اشتغال دولت احمدی نژاد و رییسی با روحانی یکسان بود؟
واقعا سیاست خارجی این ۳ دولت یکسان بود؟ معطل کردن و گره زدن ۸ساله کشور به برجام با عملکرد سیاست خارجی دولت سیزدهم از پیوستن به بریکس و شانگهای تا خروج از لیست سیاه FATF و.. یکسان است؟
نرخ رشد اقتصادی ۸درصدی کشور پس از سال‌ها نرخ رشد منفی، معنای عملکرد مشابهی در اقتصاد کلان کشور نشان می‌دهد؟
واقعا شرایط تخصیص و توزیع تسهیلات بانکی یکسان بود؟ گسترش تسهیلات و منابع قرض‌الحسنه بانکی مثل هم بوده است؟
صنایع کشور مثل خودروسازی که در دولت احمدی نژاد نزدیک ۲میلیون خودرو تولید و مصرف می‌شد و عموم مردم صاحب خودرو شدند با روحانی که به زیر ۷۰۰هزار خودرو و آن هم گرانی عجیب رسید، یکی بود؟ یا ۲برابر شدن تولید خودرو در دولت سیزدهم و رسیدن به ۱.۵میلیون تولید خودرو در کشور تفاوتی ندارد؟
رتبه‌بندی فرهنگیان و افزایش ۵۷درصدی دستمزد کارگران در کدام دولت اتفاق افتاد؟ در مجلس های مختلف قوانین ازدواج و جمعیت و .. یکسانی تصویب شد؟ این وام های فرزنداوری و سهمیه قرعه کشی خودرو و وام حمایتی مسکن و .. در کدام مجلس تصویب شد؟
آیا شهرداری قالیباف و زاکانی با شهرداری نجفی و حناچی، که حتی یک بزرگراه و ایستگاه مترو در زمان آنها افتتاح نشد، یکی است؟
پس تغییر صورت گرفته و کاملا هم فرق میکند.
اما بحث دوم این است که وضعیت ما نسبت به وضعیت بقیه دنیا چطور است؟
آیا نسبت فقرای ما بیشتر از نسبت فقرای سایر کشورهاست؟ آیا مردم بقیه دنیا کمتر کار می‌کنند و بیشتر درآمد دارند؟ آیا آنها در برابر بزرگترین تحریم تاریخ بشریت قرار دارند؟ آیا مقاومت اقتصاد این کشورها، در برابر تحریم، قابل مقایسه با اقتدار اقتصادی جمهوری اسلامی است؟ الان تظاهرات و تورم بی سابقه آلمان و فرانسه و آمریکا و سایر کشورهای اروپایی که در شدیدترین سانسور های خبری اتفاق می افتد ناشی از همین نارضایتی هاست.
لذا حتی اگر نگوییم دارای رفاه نسبی بالا در جهان می‌باشیم ولی از بقیه کشورهایی که برای ما مثال می‌زنند، وضعیت بدتری هم نداریم. تازه همین دستاورد هم علیرغم لیبرالیسم افسارگسیخته و رخنه کرده در اقتصاد ایران، بوده است.
البته همه این جوالدوزها به دیگران، هم نباید باعث این شود که سوزن بد رای دادن و رای دادن‌های فامیلی و قومی و قبیله‌ای و رفاقتی و شام و ناهاری به جای انتخاب نمایندگان شایسته و فرهیخته را به خودمان نزنیم.
در انتخابات شرکت کنیم و درست رای بدهیم.
نویسنده: سیدامیرحسین حسینی
منبع: عصر اصفهان
ارسال دیدگاه
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در وب سایت منتشر خواهد شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد