استاد حسن منصوری، کاشف قطعات بدیع

او که متولد 1339 خورشیدی در حبیب آباد برخوار می باشد، از دوران کودکی نغمه‌های آهنگین برآمده از حنجره شبیه خوانان را که در نمایش تعزیه اجرا می شد به خاطر می سپرد ، آنها را بازخوانی می کرد تا در نوجوانی و با صدایی خوش نوحه خوانی کند. هنوز وارد دومین دهه زندگی نشده بود که خرید یک دستگاه رادیو ترانزیستوری، بخشی از آرزوهایش را تحقق بخشید و راه آینده را به او نشان داد.

وقتی برنامه گلهای رنگارنگ، هر روز بعد از ظهر از رادیو پخش می شد، این حسن منصوری بود که با شوق و اشتیاق آن را می شنید و با داده‌های پیشین که در مکتب تعزیه آموخته بود عجین می ساخت تا دستگاههای موسیقی را بهتر شناسایی کند. در این رهگذر و به رغم تحصیلات متوسطه در هنرستان فنی، افتتاح کلاسهای فوق برنامه هنری همچون موسیقی در آموزشگاه محل تحصیل، نقطه عطفی برای رسیدن به کمال و آرزوهای وی شد، چه آنکه بیشترِ ابزار ساخته شده بدست او در هنرستان نیز آلات موسیقی بودند. ذوق و شوق جوان حبیب آبادی در این کلاسها وقتی به بار نشست که دریافت یکی از اساتید برجسته موسیقی اصفهان، استاد احمد هنرمند به جرگه کمیته هنری پیوسته تا آوای نی را آموزش دهد، بنابر این فرصت را غنیمت شمرد و با حضور و تلمذ در مکتب ایشان ردیفهای موسیقی را به خوبی فرا گرفت.

با پیروزی انقلاب او نیز همچون دیگر جوانان این مرز و بوم و به اقتضای زمان، رویکردی دیگر پیشه کرد؛ بدین ترتیب که با کنار نهادن موقت موسیقی، به تذهیب نفس پرداخت که حضور در جبهه‌های نبرد و کارزار دفاع مقدس اوج آن بود. هنگامیکه جنگ تحمیلی هشت ساله به پایان رسید و رهبر انقلاب فتوای تاریخی خود را در نوزدهم شهریور ماه سال 1367 درباره موسیقی صادر کرد، یاران دیروز از استاد و شاگرد گرد هم آمدند تا بار دیگر چراغ موسیقی را در پایتخت هنر ایران فروزان نگه دارند؛ بدین ترتیب که استاد احمد هنرمند شاگرد شایسته خویش حسن منصوری را همراه خود، به نزد بازمانده نسل پیشین موسیقی اصفهان یعنی استاد عباس کاظمی اصفهانی بُرد تا وی آنچه را که از اساتید خود شادروان میرزا علی قاری و زنده یاد حسین یاوری آموخته بود به حسن منصوری بیاموزد.

دهه 70 خورشیدی برای استاد حسن منصوری بسیار پربار بود زیرا وی به اتفاق دوستان اهل دل و به سرپرستی دکتر امید قبادی یکی از شاگردان برجسته استاد فرامرز پایور اقدام به تشکیل ارکستری در اصفهان کردند که با نظارت ماهیانه استاد پایور، پایه گذار نخستین کنسرت‌ها در شهر اصفهان شد. استاد حسن منصوری پس از سالها ممارست و تحقیق در حوزه موسیقی، به کشف قطعاتی بدیع در گوشه‌ای از مکتب ناب موسیقی اصفهان در سه گاه نایل آمده، گوشه‌ای که در مکاتب دیگر موسیقی ایران وجود نداشت و ایشان آنها را با نوای نی و آواز، پیوندی دل انگیز بخشیده است. همان کشفی که پس از تشویق و ترغیب از سوی فرامرز پایور، موفق به ضبط آنها شد و در جامعه هنری با استقبال فراوان مواجه گشت.

نویسنده: : عباس مهری اردستانی

منبع: عصر اصفهان

برچسب ها: استاد حسن منصوری , برخوار , حنجره شبیه خوانان , نمایش تعزیه