کیو کیو و اینستاگرام!

عصر اصفهان، نادر مجیدی آهی/حسین میرزایی گفته است: می خواهیم اینستاگرام را شکست دهیم. البته ایشان در ادامه پیشنهاد کرده است بجای اینستاگرام از برنامه هایی مانند “کیوکیو” (؟) استفاده شود. که سخن قابل تاملی است.

البته  بقول  نماینده دیگر استان مان، این لایحه هنوز  نه به بار است و نه به دار. اما چرایی این حجم از انتقاد، بلکه اعتراض بر سر آن نیز قابل توجه است. چون علیرغم آنکه نمی‌شود منکر شد  فضای مجازی در هر کشوری و منجمله کشورما،  نیاز به قانون دارد. اما اینکه از نظر دنبال کنندگان  طرح صیانت، اینستاگرام مشکل اصلی باشد نیز نوعی ساده انگاری است. لذا همین نوع از نظرات باعث شده تا موضوع هایی از این دست، مانند شبکه ملی اطلاعات، در فضای عمومی جامعه به طرز دیگری معرفی شوند. ضمن آنکه سابقه نشان داده است، معمولا اعلام این دست از قوانین ثانوی و مقررات مربوطه، اغلب چند آسیب را به همراه داشته است.

اول اینکه این دست از مقررات معمولا جامع نیستند و تحت تاثیر مشکلات یک بخش خاص از حکومت قرار دارند. در نتیجه همواره دارای ظرفیت بزرگی برای آزمون و خطا در اجرا دارند که معمولا به علت غرور و یا تنبلی متولیان، سالها اشکالات موجود در آن باعث زحمت مردم می شود.

دو دیگر، در محتوای این قبیل قوانین، همیشه حدود و تکلیف، برای همه دیده می‌شود ولی حقوق شامل همه نیست.

سرانجام دیده ایم  مقررات هرچه باشد، آنقدر تبصره و سلیقه و استثنا می‌خورد که عملا قوز بالای قوز می‌شود.

مثل  قانون طرح ترافیک که برای رفع آلودگی هو مطرح می شود. ولی محدوده ای از  شهر را تبدیل به حیات خلوت استثناها می‌کند.

یا مثلا همین روزها دیدیم که قرار شد برای جلوگیری از  فرار مالیاتی، از دستگاههای کارت خوان ثبت نام گردد. اما در نهایت قانون بسراغ دستگاه‌های کسبه خرد و فروشندگان دوره گرد و کولبر باید برود. چون جامعه هدف، پول نقد می‌گیرد! یا اینکه در اظهار هیاهوی برای اعمال شفافیت در حقوق و درآمد مرتزقین از بیت المال، سرانجام اعمال قانون شامل کارمند گنجشک روزی دستگاه ها شده است و نجومی بگیران هنوز می‌توانند با توسل به تبصره ها در تاریکی بمانند. یا کل اطلاعات پزشکی مردم عادی که به بهانه حذف دفترچه کاغذی اینک درسامانه مربوطه، در اختیار علاقمندان قرار دارد!

مثال زیاد است. انبوه پورشه های قاچاق شده که نمره و بیمه می شوند. اما برای تامین حقوق جامعه، قانون پیرزنی فقیر را شناسایی می‌کند که کارت ملی یا بانکی‌اش در این پرونده مطرح شده است. مشکل بی اعتباری چک و انبوه نزاع مربوط به آن، بواسطه آشفتگی مدیریت بانک ها و آشنایان ابربدهکار است، ولی قانون چک صیادی بی معنی را تصویب و مردم عادی و کسبه خرده پا را سرگردان می‌کند.

در تولید مقررات ثانوی، خیلی که همت شده است، مثلا اعلام می کند تا هیچ سازمانی از مردم کپی مدارک نگیرد. اما توجه نمی‌شود که به دلیل همین نوع مقررات، مردم برای هرکاری باید در صف دریافت عدم سوء پیشینه و عدم اعتیاد بایستند و هزینه کنند و اذیت شوند. یا اینکه با اعمال قانون دولت الکترونیک، مردم هم باید هزینه جاری کلان سازمان های دولتی در را به دوش بکشند و هم در دهها دفتر پیشخوان و کافی نت و جز آن، برای کارشان هزینه کنند و در صف بمانند. یادمان نرفته مشکل سالیان برگ سبز خودرو و سند انتقال ثبتی را. راستی این مشکل واقعا حل شد؟

حال در این هیاهو وزیر مخابرات از عقب ماندگی کلان کشور در بخش زیرساخت های ارتباطی خبر می‌دهد و گفته اند که این عقب ماندگی به غیر از عدم توسعه در امکانات ارتباطی مورد نیاز،  شامل نیاز جدی در بخش تعمیر و بروزرسانی زیرساخت موجود هم می‌باشد.

همین روزها خواندیم که رییس جمهور سابق آمریکا، برای تاسیس پیامرسان خودش، بیش از یک میلیارد دلار هزینه کرده است و حدود دوسال نیز صرف این کار شده است.  ما ندانستیم  ایشان چرا به سراغ برنامه رایگان “کیوکیو” نرفت. ولی بی‌اختیار یاد آن همولایتی صاحب دل مان افتادیم که در این موارد می‌گفت: جانا، ها. مالا، نه!

نویسنده: نادر مجیدی آهی

منبع: روزنامه عصر اصفهان

برچسب ها: اینترانت , اینترنت ملی , حسین میرزایی , طرح صیانت , فیلترینگ , قطعی اینستاگرام