کلید مغایرات اقلیمی در مذاکرات سازمان ملل
گرم شدن آینده کمتر پیش‌بینی می شود؛ اما معضل فعلی بیشتر است.
کارشناسان می‌گویند جهان به میزان قابل‌توجهی کمتر از آنچه که یک دهه پیش پیش‌بینی شده بود به سمت گرم‌شدن پیش می‌رود، اما خبر خوب اینکه با معضلات تغییرات اقلیمی کنونی، بسیار بیشتری نسبت به آنچه دانشمندان پیش‌بینی می‌کردند غلبه کرده است.
این تنها یکی از مجموعه شرایط به ظاهر متناقض پیش روی مذاکره‌کنندگان آب و هوایی است که این هفته در دوبی برای مذاکرات طولانی و نفس‌گیر سازمان ملل متحد گرد هم می‌آیند که شامل برآورد اولین ارزیابی از عملکرد جهان در مقابله با گرمایش جهانی است. همچنین کنفرانسی است که یکی از موضوعات اصلی آن این است که آیا سوخت‌های فسیلی باید حذف شوند یا خیر، اما این کنفرانس توسط مدیر عامل یک شرکت نفت اداره می‌شود.
تاکید این جلسه اولین «فراگیری جهانی» در مورد آب و هوا است، زمانی که کشورها به آنچه از زمان توافق اقلیمی پاریس در سال 2015 رخ داده است، نگاه می‌کنند، تا چه حد از مسیر خارج شده است و احتمالاً می‌گویند برای بازگشت به مسیر درست چه اقدامی لازم است.
اگرچه انتشار گازهای گلخانه‌ای همچنان هر سال در حال افزایش است، اما از سال 2000 تا 2015 آهسته‌تر از آنچه پیش‌بینی‌شده در حال افزایش است. پیش از توافق پاریس، دانشمندان در Climate Action Tracker و برنامه محیط‌زیست سازمان ملل متحد، بر اساس میزان دی‌اکسید‌کربن در حال انتشار از کشورها و برنامه‌ریزی‌هایی که انجام می‌دادند، حدود 3.5 درجه سانتیگراد (6.3 درجه فارنهایت) مبنی بر سطوح در حال توسعه پیش بینی می‌کردند.
نیکلاس هوهن، محقق مؤسسه NewClimate، که روی Climate Action Tracker کار می‌کند، گفت: «این 3.5 درجه کاملاً بی‌اهمیت است. این اتفاق نخواهد افتاد. «آمار ما 2.7 (4.9 درجه فارنهایت) است. با تعهدات و اهداف حذف آلاینده‌های گلخانه‌ای می‌تواند حتی پایین‌تر باشد.»
اختلاف زیاد گازهای گلخانه‌ای در مرجع جهانی محیط زیست با برنامه‌هایی با تمرکز بر آب و هوا، طبیعت، آلودگی، توسعه پایدار و…( UNEP) بین 2.5 تا 2.9 درجه (4.5 تا 5.2 درجه فارنهایت) پیش‌بینی شده است. هدف جهانی 1.5 درجه سانتیگراد (2.7 درجه فارنهایت) است.
بیل هار، مدیر عامل تجزیه و تحلیل آماری اقلیمی، همچنین ازClimate Action Tracker، گفت که کشورها متعهد هستند و حتی اقداماتی را آغاز می‌کنند که در نهایت باید انتشار گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند، اما این کاهش ها هنوز محقق نشده است.
راب جکسون، دانشمند اقلیم‌شناس دانشگاه استنفورد، که رییس دانشمندانی است که سالانه انتشار گازهای گلخانه‌ای جهان را در پروژه جهانی کربن پیگیری می‌کنند، گفت:«بنابراین اوضاع به آن بدی که می‌توانست باشد یا آن‌طور که نگران بودیم 20 سال پیش باشد، نیست، اما هنوز از جایی که باید باشیم فاصله دارند.»
آنی داسگوپتا، مدیر عامل موسسه منابع جهانی، وقتی به تأثیرات گرمایش تنها 1.1 درجه سانتیگراد (2 درجه فارنهایت) نگاه می‌کند – در مورد آنچه که جهان تاکنون کسب کرده است – می‌گوید او می‌خواهد از پشت بام‌ها فریاد بزند که چقدر این ویرانی ناعادلانه و نابرابر است.
داسگوپتا گفت: هرکس که کمی عقل داشته باشد، نمی‌تواند در جایی که ما هستیم خوشحال باشد.
چندین دانشمند می‌گویند: دانشمندان برای چندین دهه میزان تخریب را که کمترین گرمایی ایجاد می‌کند ناچیز در نظر می‌گرفتند. آنها گفتند: زیانی که ما به آن پی بردیم بسیار بیشتر از دستاوردهای کاهش پیش‌بینی‌های گرما در آینده است.
آن اولهوف، نویسنده ارشد گزارش اختلاف زیاد گازهای گلخانه‌ای مرجع جهانی محیط زیست گفت: «هرچه بیشتر بدانیم، تأثیرات شدیدتری در تغییرات دمایی کمتر مشاهده می‌کنیم. «تأثیرات بسیار سریع‌تر و بسیار سخت‌تر از آنچه قبلاً فکر می‌کردیم اتفاق می‌افتد.»
جکسون گفت: «آسیبی که جهان می‌بیند برای من ترسناک‌تر از هر چیز دیگری است. شاهد این هستیم که اقلیم جهان شروع به از هم گسیختگی می‌کند و هیچ نشانی مبنی بر توقف آن وجود ندارد.»
کارشناسان با استناد به سوخت‌های فسیلی می‌گویند، وقتی صحبت از گازهای گلخانه‌ای به میان می‌آید، مهم این است که چه چیزی باعث به وجود آمدن آنها می‌شود.
ملانی رابینسون، مدیر اقلیم مؤسسه منابع جهانی گفت: «حقیقتا فکر می‌کنم که نقش اساسی سوخت‌های فسیلی در مذاکرات دوبی که «COP» نامیده می‌شود، در کانون توجه قرار گیرد.»
رهبران جهان در آستانه مذاکرات، توافقات موقتی را برای سه برابر کردن میزان استفاده از انرژی های تجدیدپذیر و دو برابر شدن بهره‌وری انرژی امضا کرده‌اند. یوهان راکستروم، مدیر موسسه تحقیقات آب و هوایی پوتسدام، گفت: اما این کافی نیست.
آنتونیو گوترش، دبیر کل سازمان ملل متحد گفت: «این مستلزم کندن ریشه مسموم بحران اقلیمی یا همان سوخت‌های فسیلی است».
بسیاری از دانشمندان آب و هوا و فعالان محیط زیست همگی می‌گویند آنچه نیاز است حذف تدریجی -یا حداقل کاهش تدریجی- زغال سنگ، نفت و گاز است.
اما کشور میزبان مذاکرات را اداره می‌کند و فرد ارشد را منصوب می‌کند. کشور میزبان، کشور نفتی امارات متحده عربی است و سلطان جابر، مدیر عامل شرکت نفت ADNOC را که یک شرکت انرژی‌های تجدیدپذیر است را نیز اداره می‌کند، به عنوان رئیس کنفرانس معرفی کرده است.
جابر و همکارانش می‌گویند که با آوردن شرکت‌های سوخت فسیلی پای میز مذاکره می‌توانند کارهای بیشتری انجام دهند و ممکن است کسی در این صنعت امتیازات لازم را بگیرد.
فعالان محیط زیست این‌را باور ندارند.
گرتا تونبرگ، فعال محیط زیست جوان گفت: «ما نمی‌توانیم به این سیاستمداران و به فرایند کار COP اعتماد کنیم، زیرا صنایع سوخت‌های فسیلی کنترل خود را بر فرآیندهای خود محکم می‌کنند و نتایج آنها را تعیین می‌کنند.»
این فرآیند در دست احزاب یا کشورها است و به دلیل قوانین COP باید با اجماع یا عملاً یکپارچه باشد تا لغو تدریجی توافق سوخت‌های فسیلی غیرمحتمل باشد، اما عدنان امیر، مسئول شماره 2 امارات برای مذاکرات اقلیمی گفت: «کاهش تدریجی سوخت‌های فسیلی اجتناب‌ناپذیر است.»
مجید السویدی، مدیر کل COP28، گفت: «نظرات مختلفی از احزاب مختلف در مورد اصطلاح سوخت‌های فسیلی و چگونگی دستیابی به فرمول مناسب وجود دارد؛ فکر می‌کنم این انتظارات یکسان است. اصطلاحی که اینجا بین احزاب می‌بینیم، نسبت به گذشته ارزشمندتر است.»
هوهن از مؤسسه اقلیمی جدید، گفت که حذف تدریجی ضروری است، اما فکر نمی‌کند الجابر اجازه دهد: « قبل از هر چیز او باید بپذیرد که زیرساخت شیوه کسب‌وکارش در شرکتش حذف شود.»
هونه، هار، داسگوپتا و دیگران به ارتقاء دشوار محبوس و ذخیره کربن توسط الجابر و دیگران می‌پردازند – فناوری که دانشمندان می‌گویند خودش را ثابت نکرده است – آنها نگران هستند که به نظر برسد در مذاکرات اقلیمی رویداد مهمی صورت گرفته در حالی که در واقع اینطور نبوده است.
هوهن گفت: «من فکر می‌کنم اگر مذاکرات به سبزشویی(ادای حفاظت از محیط زیست را در آوردن) ختم شود پرخطر است. فقط ظاهری زیبا داشته باشد، اما به نتیجه دلخواه نرسد.
فعالان و حتی مقامات سازمان ملل متحد نیز اذعان داشتند کشورهایی که به تلاش‌هایشان برای کاهش زغال‌سنگ و افزایش انرژی‌های تجدیدپذیر اشاره می‌کنند، ناراحت هستند،زیرا پروژه‌های جدید حفاری نفت و گاز را به‌ویژه پس از حمله روسیه به اوکراین تأیید می‌کنند.
در گزارشی از سوی مرکز کنشگری تنوع زیستی آمده است؛ در حالی که اقدامات جدید دولت بایدن در قانون کاهش تورم، حدود 1 میلیارد تن از انتشار کربن را تا سال 2030 کاهش می‌دهد، 17 پروژه نفت و گاز مختلف که تصویب کرده است، 1.6 میلیارد تن به گازهای گلخانه ای اضافه می‌کند.
اینگر اندرسن، مدیر UNEP گفت:«دولت‌ها نمی‌توانند به تعهد خود مبنی بر کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای تحت توافق پاریس و سپس اجازه رسمی برای انجام پروژه‌های عظیم سوخت فسیلی پایبند باشند. این است که انتقال انرژی جهانی و آینده بشریت را زیر سوال می برد.»
بخش اقلیم و محیط زیست خبرگزاری Associated Press از چند سازمان خصوصی خدمات دریافت می‌کند و حمایت می‌شود.
منبع: عصر اصفهان
ارسال دیدگاه
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در وب سایت منتشر خواهد شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد