نگارش از حیث موضوع

نوشته ها را از حیث موضوع می توان به وصفی ، نقلی ، تحقیقی ، و نامه نگاری تقسیم کرد.
* وصفی : نوشته ای که از مناظر مختلف طبیعت مانند طلوع وغروب آفتاب و ماه و ستارگان ، شب وروز و فصول ، کوهسار ، جنگل ، صحنه های گوناگون زندگی و حالات مردم ومانند آنها سخن به میان آورد ، وصفی خوانده می شود.
کار اصلی نویسنده در این گونه نگارش ها تجسم و تعریف اشیاء و محسوسات است. در نوشته های وصفی باید بیش از همه چیز از نیروی تصور و تخیل مدد گرفت و آنچه از مناظر مختلف درک می شود به روی کاغذ جاری ساخت.
دراین قسم نویسندگی وقتی توصیف به حد کمال می رسد وبی عیب و خوب قلمداد می شود که نویسنده از ذوق و احساسات لطیف خود مدد گیرد و موضوع را طوری بپروراند و وصف کند که خواننده بتواند صحنه های گوناگون آن را درپیش چشم خود عینآ مجسم سازد .
* نقلی : این نوع نوشته به نقل و بیان حوادث جهان و اتفاقات گوناگون روزگار اختصاص دارد و به صورت “تاریخ ” یا “داستان” نوشته می شود.
تاریخ : مضمون این قسم نوشته پیش آمدهای روزگار وسرگذشتهای ملل واقوام جهان را در می گیردو مجموعه ای از شرح حال پیغمبران ، پادشاهان ، دانشمندان ودیگر نام آوران جهان است. تاریخ ، اوضاع و احوال عمومی مردم را طی اعصار و قرون متمادی در امور سیاسی ، اجتماعی ، اقتصادی و فرهنگی مورد بحث قرار می دهد. و از تغییرات و تحولاتی که در جوامع گوناگون پدید آمده است ، سخن می گوید و حوادث و اتفاقات و علل آن را بررسی می کند. در حقیقت تاریخ ، آینه تمام نمایی است که وضع مردم را در گذرگاه زمان به طور وضوح نشان می دهد.
* داستان : گاهی نویسنده ، حقیقت را با مجاز و مسائل جدی را با شوخی می آمیزد واز اتفاقاتی سخن به میان می آورد که واقعیت ندارد و با زندگی عادی چندان قابل انطباق نیست. در این موضوع نوشته ها قدرت تخیل و نیروی ابتکار نویسنده باهم جمع می گردد و اثری بوجود می آورد که آن را داستان یا افسانه می نامند.
برخی داستان نویسان بزرگ وقایع تاریخی و اتفاقات سیاسی را با پاره ای اشکال خیالی و صورتهای فرضی در آمیخته و آثاری به وجود آورده اند که از شاهکارهای ادبی جهان به شمار می روند.
* تحقیقی : در این نوع نوشته ها از مسائل علمی ، ادبی ، اجتماعی و فلسفی سخن به میان می آید و جنبه بحث وتحقیق دارد و چون در نگارش های تحقیقی ، موضوع غالبا مربوط به عقاید و افکار و امور غیر محسوس و معنوی است ، لذا نویسنده باید اندیشه ها و نظرات خود را با دلیل و برهان بیان کند. برای پروراندن این گونه موضوع ها ؛ مشاهدات شخصی و نیروی تخیل به تنهایی کافی نیست ، بلکه نویسنده باید از تجربیات و کوششهای فکری دیگران نیز سود جوید و از مبانی علمی و فنی آگاهی داشته باشد تا بتواند عقیده خود را ثابت کند. مقاله نویسی ، تهیه و تنظیم یک سخنرانی ، نوشتن مطالب پند آمیز و آوردن مثلهای رایج یک زبان در دایره این نوع نویسندگی است.

نویسنده: : بهمن توکلی فرد

منبع: عصر اصفهان

برچسب ها: بهمن توکلی فرد , نویسنده