موضوع ریاست مجلس و قانون اساسی
افرادی که خواستار تغییر ریاست مجلس هستند، حتما فصل ششم قانون اساسی را با دقت بخوانند. از اصل ۶۲ تا ۹۹ راجع به قوه مقننه، اختیارات مجلس و نمایندگان مجلس و شورای نگهبان سخن گفته، اما حتی یکبار از واژه رییس قوه مقننه استفاده نکرده است.
به قلم علی جعفری
اساسا رئیس مجلس یا رییس قوه مقننه در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران واژه ای ناآشنا است و تنها در اصل ۶۶ قانون اساسی می‌گوید نحوه انتخاب رییس و هیات رئیسه را آیین نامه داخلی مجلس معین می‌کند.
در اکثر قوانین اساسی کشورهای دنیا نیز رییس مجلس شان سخنگوی مجلس یا اداره کننده مجلس را دارد. اما اصطلاح رئیس مجلس در ایران با قدرت و نفوذ مرحوم هاشمی به عنوان رییس قوه مقننه جا افتاد و در دوره علی لاریجانی و پس از ایجاد شورای سران قوا تعمیق شد. در دوره ریاست لاریجانی و به ویژه در دوران تصویب برجام، مجلس کارکردی متفاوت پیدا کرد و کلیت مجلس از دور تصمیم گیری ها خارج و علی لاریجانی به جای مجلس شورای اسلامی نشست.
در حالیکه از قانون اساسی اینگونه فهمیده می‌شود که به جهت شان شورایی مجلس، ریاست مجلس، یک نماینده مانند سایر نماینده ها است و شانی فراتر از تنظیم رابطه با سایر نهادها، اداره مجلس و عضویت به عنوان نماینده حقوقی مجلس شورای اسلامی در برخی شوراها را ندارد. همانگونه که نواب رییس شان رییس قوه ای ندارند و تنها شان اداره جلسات را برعهده دارند. اما در حال حاضر ریاست مجلس شان رئیس قوه مقننه پیدا کرده و بعضا به جای نمایندگان تصمیم گیری می‌کند.
سید شمس الدین حسینی وزیر اسبق اقتصاد و گزینه جدی ریاست مجلس یازدهم در مصاحبه با خبرگزاری برنا اظهارات جالبی داشت و گفت: شخصا در یک مطالعه تطبیقی میان قانون اساسی ایران با سایر کشورها متوجه شدم که در مجالس سایر کشورها مقامی تحت عنوان رئیس مجلس و رئیس قوه مقننه به رسمیت وجود ندارد. در این میان فرقی نمی‌کند چه کسی باشد هر کسی که باشد چه خود بنده و چه فرد دیگر باید بپذیرد او فقط اداره‌کننده جلسات مجلس است.
حالا که مردم با انتخابشان خواستار تغییر و تحول شده‌اند، باید ابتدا قدرت به صحن مجلس و به نمایندگان بازگردانده شود و رییس مجلس نیز شان اداره کننده داشته باشد. همچنین صندلی ریاست مجلس باید همانند صندلی سایر نمایندگان داغ شده و مسئولیت ریاست مجلس و‌پاسخگویی او بیش از اختیارات و قدرتش باشد. شاید اینگونه دیگر شاهد پول پاشی، لابی و رانت دادن ها برای رسیدن به کرسی ریاست نباشیم.
از طرف دیگر نمایندگان مردم که تجلی نظرات همه مردم ایران هستند باید تصمیم گیر اصلی باشند نه نماینده یک شهر یا پایتخت و این اتفاق جز از مسیر تعیین یک رییس که اعتقاد راسخ به قدرت نمایندگان دارد، شدنی نیست.
ریاست مجلس آینده باید متعهد باشد که با اصلاح سازوکار های لازم و قانون آیین نامه داخلی مجلس، قدرت را مطابق قانون اساسی به نمایندگان مجلس باز می‌گرداند نه اینکه در پی تثبیت قدرت خود به عنوان رییس قوه مقننه یا چیزی شبیه آن باشد.
این اولین گام برای بازگرداندن “مجلس شورای اسلامی” به راس امور است.
نویسنده: علی جعفری
منبع: عصر اصفهان
ارسال دیدگاه
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در وب سایت منتشر خواهد شد
پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد