18 فروردین 1403 - 1:00 ب.ظ

تولد یک شاعر

شاعر باید که بسیار بکوشد تا نشان فرهنگی بگیرد و نماینده هویت مردم خود شود .

نیما قاسمیان ، شاعرنوجوان دهاقانی، که با این سن و سال، در این دیار، اندک شمار بوده اند، از پدری به نام حمیدرضا و مادر بانو ضیغمی در سال 1389 دردهاقان اصفهان چشم به جهان گشود .وی عضو فعال کتابخانه عمومی آیت الله خرد می باشد که در توسعه کتاب خوانی، نام خود را به ثبت رسانید .

نیما هر فرصتی را غنیمت شمرد و به زرنگی زبانزد شد و طبق آنچه گفته اند تا به امروز دانش آموز فعالی بوده است.او فراز و فرودهایی از سر گذراند تا تلاش و پشتکار و هوش ذاتی اش به بار نشست یا به قول خودش « به لطایف الحیل » نشانه هایی از شعر و شاعری از خود بروز داد . بدون اینکه هدف خاصی از شعر گفتن داشته باشد ، ذوق شعر گفتن در او شکفت و توانست شعرهایی بسراید .

نگارنده او را بسیار تشویق و به ادامه کار ترغیب کرد .

به ایشان پیشنهاد شد غزلی در وصف میرزا مهدی خان استرآبادی وزیر و صدراعظم نادرشاه افشار که در دهاقان به خاک سپرده شده است بسراید . وی براساس طبع خود غزلی سرود که درکارنامه او درخشید وبه گفته شهریار:(شهریارا عزلم خوانده غزالی وحشی / بد نشد با غزلی صید غزالی کردیم ).

تأثیرمدرسه خوب راهم در خودمان و هم در خانواده هایمان و هم در جامعه مان و هم در کشورمان دیده ایم و لمس کرده ایم .

شاعر نوجوان و نیک سرشت و غزل سرای دهاقانی که خداوند به او قوت و قدرت بدهد، در آینده ای نه چندان دور به همت جمعی از نیک اندیشان قدم به مرحله رشد می گذارد . شهر ما در هر زمان نامدارانی را به عرصه فرهنگ ایران و اسلام تقدیم کرده است اما دریغ که اغلب آنان گمنام و ناشناخته از این جهان رفتند .

نیما قاسمیان چنین می گوید : (از چند سال پیش علاقه به شعر در من به وجود آمد که حدود یک سال پیش رو به شعر و شاعری آوردم . قبلا در موضوعات تعلیمی شعر می گفتم ولی به موضوعات دیگری هم علاقمند شده ام .)

استعداد درخشان این نوجوان دهاقانی ، استاد مصطفی هادوی معروف به شهیر اصفهانی را برآن داشت که دریکی از مجالس فرهنگی که در اصفهان برگزار می شود، در توصیف این شاعر(سیزده ساله) می فرماید : این قطعه شعردر مورد میرزامهدی خان ، یک حقیقت اجتناب ناپذیر بود و از نبوغ این نوجوان نشأت گرفته است ، گویی بنوبه خود همتایی ندارد و کمتر کسی از خرمن دانش ، خوشه چینی کرده و چیزی نیاندوخته باشد .

فرجام سخن:

توراچه کسی می شناسد تا الآن

تورا که آمده ای ازشمال وازگرگان

زبانزد علمی دراین جهان بلند

چه خدمتی که نکردی به کشورایران

دراصفهان که رسیدی چه زود نامت شد

درون دفترنادردرآن زمانه روان

چوخدمت ایران نمود جان وتنت

چگونه کرد زمان کارهای توجبران

چوشعله ی نادربه تیرگی آمد

روانه شدی زان مکان به تازهمکان

ازآن همه قدرتوزان مقام بلند