اصل جمهوری اسلامی است

امام خمینی آن‌فرزانه ی حکیم فرمودند حفظ نظام جمهوری اسلامی از اوجب واجبات است. این جمله حاوی نکات مهمی است از جمله:
۱. هیچ اولویتی بالاتر از نظام جمهوری اسلامی در جهان هستی وجود ندارد و این نشان دهنده نقش مؤثر این نظام در حفظ جایگاه ایران و معادلات جهانی است.
۲. به همان‌نسبت که نظام جمهوری اسلامی دارای اهمیت است، ضرورت دارد برای حفظ آن از همه چیز خود گذشت. بدان معنا که نه جان ما و نه مال ما و نه آبروی ما در مقابل حفظ این نظام ارزشی ندارد. اگر از دست دادن جان و مال و آبروی ما باعث حفظ نظام جمهوری اسلامی و ازبین بردن موانع پیشرفت آن بشود در این فداکاری لحظه ای درنگ‌نباید کرد.
۳. حفظ نظام جمهوری اسلامی آن قدر دارای اهمیت است که هر شخص و جریانی اگر در برابر آن قد علم کند و محصول فعالیت هایش براندازی این نظام باشد در مقابله قانونی با آن درنگ نباید کرد. از این جهت که اگر نظام جمهوری اسلامی دچار آسیب شود و جهان سلطه موفق به حذف آن شود بزرگ ترین سرمایه و فرصت موجود بشری در جهان معاصر که می تواند انسان ها را از حضیض ذلت به قله ی عزت برساند از دست خواهد رفت.
با مقدمات فوق شاهد هستیم افراد معدودی اعم از سلبریتی ها و اساتید دانشگاه با تمام توان در برابر نظام جمهوری اسلامی ایستادند و هم پای جهان سلطه برای سرنگونی نظام تلاش کردند. با این افراد چه باید کرد هر چند که صاحب سطوح علمی بالا هستند و عنوان پرفسور داشته دارند یا برنده جایزه نوبل یا اسکار هستند.در پاسخ باید گفت همان طور که شهید چمران که این دست از اساتید در دانشگاه ها با همه ی سوابق علمی انگشت کوچولوی او هم نمی شوند برای حفظ جمهوری اسلامی جان خودش را فدا کرد و آن کوه علم و تقوا و عرفان در خاک قرار گرفت و یا شهید شهریاری ها و احمدی روشن ها و … در این مسیر جانشان را فدا کردند تا جمهوری اسلامی بماند اساتید و سلبریتی های معاند نیز اگر توبه نکنند و به آغوش ملت برنگردند لحظه ای وجود آن ها در مراکز علمی و هنری توجیهی ندارد و ضرورت صیانت از جمهوری اسلامی اقتضا می کند که هیچ گونه مسامحه ای نباید با آن ها کرد. این اشخاص بر فرض که از نظر علمی و جایگاه هنری یا ورزشی در هر حدی هم که باشند؛ ولی در تقابل با نظام جمهوری قرار بگیرند نباید اجازه فعالیت در مراکز رسمی به آن ها داده شود. چون لطمه ای که این افراد معاند به کشور ایران وارد می کنند بسیار فراتر از خلا وجود آن ها در دانشگاه یا مراکزی از این قبیل است. به عنوان مثال اگر اهداف معاندانه ی برخی از این افراد در اغتشاشات سال گذشته محقق می شد امروز مردم ایران به جای روبرو شدن با ایران یک پارچه و آرام شاهد ایرانی تکه تکه شده و ویران و میلیون ها خون های ریخته شده بیگناهان بر زمین بودند. حالا اگر به فردی به خاطر امتیاز خاصی که دارد به او فرصت داده شود تا هر چه دلش خواست علیه نظام سمپاشی کند و همپای معاندین به جنگ‌ با نظام جمهوری اسلامی برخیزد اشتباهی محض است. بنابراین حفظ نظام جمهوری مافوق همه ی اولویت هاست. مسئولان امر بدون وادادگی و مصلحت اندیشی های شخصی باید با قاطعيت لازم اقدامات قانونی خود را انجام دهند. در همین زمینه به دو نکته نیز باید توجه کرد:
۱. رفتار معاندانه با انتقاد دلسوزانه متفاوت است. هر کس حق دارد انتقاد کند و دیدگاه های خود را در قالب قانون بیان کند. فرصت آزادی بیان در نظام جمهوری اسلامی نباید آسیب ببیند.
۲. برخورد سلبی با معاندین باید آخرین راه حل باشد اگر افرادی فریب خورده باشند و تصمیم بر برگشت داشته باشند و عملا این را ثابت کنند باید با آن ها کنار آمد. از جوسازی ها نباید هراسید. مدیران ترسو و کسانی که نگران پست خود هستند و در نتیجه در برابر معاندان سهل انگاری می کنند باید نظام تکلیف آن ها را نیز مشخص کند. اگر کسی در نظام جمهوری اسلامی مسئولیتی بر عهده گرفت هیچ مصلحتی را بالاتر از مصلحت نظام و انقلاب نباید بداند. سال ها مماشات با افراد فرصت طلب باعث شده که عده ای در جایگاه های رسمی نان جمهوری اسلامی را بخورند و از امکانات همین نظام‌ نیز برای براندازی آن استفاده کنند. در کجای دنیا چنین وضعیتی داریم؟

نویسنده: نصرالله شفیعی

منبع: عصر اصفهان

برچسب ها: امام خمینی , جمهوری اسلامی , نصرالله شفیعی