31 اردیبهشت 1402 - 11:28 ق.ظ
خوشا به حال گذشتگان و درگذشتگان... خدا وکیلی شاد زیستند و خوش جهانی داشتند... صدای پای آب که را می شنیدند، ملائک را هنگام در زدن میخانه می دیدند، این اواخر هم به جای ساغر و پیاله با کوزه می انگوری سر می کشیدند و باقی ماجرا ... ! تازه وقتی هم که خسته می شدند مثل خدا بیامرز سهراب در تاریکی یک بره روشن پیدا می کردند که علف خستگی شان را بچرد و خلاص ... در آخر هم بعد از اینکه به اندازه کافی عمر می کردند و موعدش فرا می رسید مثل بچه آدم ریق رحمت را با همه مخلفاتش سر می کشیدند و خلاص! در واقع با یک تب و یک مرگ عاقبت به خیر می شدند و سینه قبرستان آرام می گرفتند.