یلدا ؛ مهربانی هایمان را تمرین کنیم

یلدائی که ما آنرا اولین شب چله وشب اول زمستان می نامیم بر گرفته از زبان سُریانی که خود یکی از لهجه های زبان آرامی ست، به معنی تولد ، زایش، زاد روز است، و بر حسب قرینه زاد روز خورشید نامیده شده است. گفته شده که یلدا پیش از 7000 تا2500 سال پیش یعنی از دوران هخامنشیان تا زمان حال، شبی دوست داشتنی و گرامی بوده است.
به بهانه گرامی داشت شب یلدا که بلند ترین شب سال است، خانواده ها گرد هم می آیند وبا تناول میوه و آجیل دیدارها را تازه می کنند و خوش و بش های آن شب و گپ و گفت های دوستانه ومهربانانه آنشب لذت بخش و خاطره انگیز می شود.
خصوصیت گردهم آیی در شب یلدا که گاه مغفول می ماند صله رحم است که بر حسب حدیث معصومین (ع)، برکت و اثر های مثبت فراوان دارد.
اما گاه برای برگزاری شب یلدا خود را به زحمت انداخته و تشریفات را آنجنان پر رنگ می کنیم و خود را در رنج وزحمت آن شب می اندازیم و گرانی آجیل و میوه و… را بر خود تحمیل می کنیم که لذت دیدارها را از یاد می بریم و در واقع اصل را فدای فرع می کنیم.
بنیاییم شب یلدا را کم خرج وساده برگزار کنیم، شب یلدا را نمونه ای برای تکرار دورهمی های غیر یلدائی کنیم، در شب یلدا لبخند و مهربانی را تمرین کنیم واین شب را نوعی کسب نشاط و فرح بخشی بدانیم .

نویسنده: سید احمد ضیایی

منبع: عصر اصفهان

برچسب ها: بلندترین شب سال , سید احمد ضیایی , شب چله , شب یلدا , یلدا