از شفافیت تا شنبه!؟

به قلم نادر مجیدی آهی

به هرحال گرچه بررسی کارنامه مجلس یازدهم، بقول گزارشگرهای فوتبال، بعهده کارشناسان است! اما از سوی ما نیز چند کلام در بدرقه آن مجلس باید نوشت. که آن دونکته است. یک نکته از دید کار خودمان(رسانه) وآنگاه نکته دیگری از نگاه یک شهروند عادی. دو نکته‌ای که بزعم نگارنده ارتباطی تنگاتنگ دارند.

طرح نکته اول، نیازمند نقل حکایتی است. اینکه در آغاز دوره یازدهم مجلس یکی از منتخبین استان ما(اصفهان)، دیداری با خبرنگاران داشت. ایشان در این جلسه وعده نمود که مشکل مسکن خبرنگاران را حل خواهند کرد. همان موقع خطاب به ایشان نوشتیم مشکل مسکن خبرنگاران را جنابعالی نمی‌توانید حل کنید. ولی کارهای ساده‌تری وجود دارند که می‌شود انجام داد تا هم مردم تکلیف‌شان را بدانند و هم خبرنگاران بتوانند کار شان را بهتر انجام دهند. سپس شرط بستیم که می توان از پس آن کار ساده  برآیند یا خیر.

به ایشان  عرض کردیم مثلا آیا می‌توانید در اولین اقدام، روشی انتخاب کنید که همیشه در دسترس خبرنگاران باشید. یا دستکم مطالب آنها را در رسانه، دنبال کرده و پاسخگویی نمایید و در عوض، رسانه داری و رسانه بازی را ترک کنید؟ اگر این شرط را بردید، این روش را در جمع همکاران شهرستان‌تان  وآنگاه در  مجمع استان‌مان، هم تسری دهید.  سپس کاری کنید که این مرام به شورای اداری شهر و استان نشت یابد و مدیران را موظف کنید که آن شیوه‌نامه قدیمی دولت را در پاسخگویی مسولانه به مردم و رسانه را عملی سازند.

اجمالا ایشان این شرط را نبرد! کما اینکه جواب مطلب ما را هم ندادند! اما انصافا چندان هم مقصر نبودند. چون دستکم ایشان یک سایت اطلاع رسانی داشت. هرچند که بخش ارتباط بانماینده‌اش کار نمی‌کرد.

می‌دانیم که این کار با یک سایت و کانال و تلفن به سرانجام نمی‌رسد  و منظور از نگارنده هم از ارتباط، ارسال پیام خصوصی و درخواست فلان و بهمان توسط خبرنگاران نیست. سازوکار ساده‌ای لازم است که اتفاقا بستر آن سازوکار مهیاست. یعنی در هر استان تشکیلاتی وجود دارد که ما آن را به نام مجمع نمایندگان استان می‌شناسیم. یک رییس از بین نمایندگان دارد و یک دبیر هم به طرز مستقل در دبیرخانه دایمی حضور دارد. بانضمام مکان و تلفن بودجه و نظم و ترتیب. اما نمی‌دانیم کارش چیست؟ درواقع بهترین کانون برای خبرنگاران جهت ارتباط پایدار و رزوآمد با نمایندگان مردم، همین نوع مرکز می‌تواند باشد. دبیر آن نیز می تواند ارتباطات را دوسویه نمایندگی و پاسخگویی کند. اما دبیرخانه مزبور نه سایتی برای اطلاع رسانی دارد و نه برنامه‌ای برای ارتباط با رسانه. لذا پاسخگوی یک ارتباط پایدار روزمره نیست. آنطور که حتی با تغییر نمایندگان نیز بتواند منفعت خود را برای جامعه حفظ نماید.

معلوم است که در ابداع مجمع نمایندگان، ارتباط با رسانه در اولویت نبوده است. به نحوی که گویی نمایندگان این مکان را محلی برای تعامل بین خود نمی‌شناسند. این جمله آخر همان نکته دومی است که بزعم نگارنده این سطور، از دید یک شهروند عادی احساس می شود و شایسته طرح است.

به زبان ساده شاهدیم که اغلب نمایندگان ما بیشتر پیشران وجهه حوزه نمایندگی خود می‌باشند. یعنی به غیر آن قصه دوندگی حداکثری در حوزه محلی، در مسایل کلی نیز چنین رفتاری از آنان دیده می‌شود. یادش بخیر، آن نماینده شهر ما که در همین دوره یازدهم و ذیل طرح پر سر و صدای صیانت، اعلام کرد  قصدش از همراهی در این طرح  شکست اینستاگرام و جایگزنی آن یا کیوکیو است! یا آن طرح تحقیق و تفحص از فلان مرکز صنعتی، که به همین نحو، از حیز انتفاع ساقط گردید.

یک ابهام که در اثر این بخشی نگری به وجود آمده است، پدیده است به نام رییس قوه مقننه. درحالیکه در قانون اساسی، برای رییس مجلس، اختیاراتی بیش از یک نماینده درنظر گرفته نشده است.  این است که در دوره جدید، عده‌ای از  منتخبین این شعار را داده‌اند که جایگاه مجلس باید احیا شود و حتی یکی از آنان می‌گوید: دیگر معنی ندارد که رئیس مجلس بدون رای نمایندگان برود و مثلا درباره قیمت بنزین تصمیم بگیرد.

حالا مراد ما از نوشتن این مطلب مشخص شد. اینکه اهداف و عمل فردی نمایندگان، برای رسانه ابن الوقت است. حتی چه بسا این قبیل افراد تکرو، رسانه را مزاحم هم بدانند. لذا حتی برای افرادی که دنبال کنندگان شعار احیای جایگاه مجلس، همپوشانی اعضا شرط اصلی بوده و در این‌ حالت، داشتن ارتباط با رسانه مستقل، امری حیاتی است. شاید به همین دلیل روزنامه نگاران، دوری کنندگان از رسانه را دلسوز اهداف اجتماعی نمی‌شناسند.

نویسنده: : نادر مجیدی آهی

برچسب ها: شفافیت , مجمع نمایندگان , مسکن خبرنگاران