21 دی 1402 - 12:00 ق.ظ
یاد دارم بعد از حادثه تروریستی که در عصر ۴آبان ۱۴۰۱ در شاهچراغ افتاد خیلی ناراحت بودم و فکر می کردم که اگر من جزو یکی از قربانیان آن حادثه تروریستی بودم شاید با پناه بردن به جای امنی با حفظ جان خود و مدیریت دیگران از شهادت هموطنانم جلوگیری می کردم هرچند که شهادت افتخار است با ناراحتی بسیار در فکر بودم از اینکه چند تروریست توانسته اند جان هموطنان عزیز من را در شیراز گرفته و با تجاوز به حرم احمد بن موسی امنیت حرم امن شاه چراغ را نقض نمایند مدتی گذشت تا اینکه برای زیارت به شیراز رفتم وپس از زیارت شاه چراغ و شهدای آن حادثه تلخ در حرم و با دیدن آثار گلوله ها که بر سنگ حرم جا خوش کرده بودند تازه آنجا بود که متوجه شدم در زمان ورود تروریست ها در حرم هیچ راه فراری برای هموطنان عزیزم وجود نداشته و تروریست هابا اسلحه جنگی زن و مرد و بچه که بدون مدافع جهت زیارت با امنیت وارد حرم شده بودند را در گوشه ای بدون جان پناه به رگبار بسته اند.