روز تکریم مادران و همسران شهدا

عصر اصفهان،رضاسلمان منش/انتخاب روز رحلت حضرت ام البنین(ع)، به عنوان روز تکریم مادران و همسران شهدا، انتخاب مناسب و شایسته ای است که درخور تقدیر است. اگرچه بسیاری از همسران ائمه(ع) نیز، هم همسر وهم مادر شهیدند، اما هیچکدام از آنها در زمان شهادت فرزندانشان نبودند تا مثنوی شهادت فرزندشان را بسرایند و جرعه جرعه نوشیدن غم صبوری بر داغ فرزندشان را به جهانیان بیاموزند.

حضرت ام البنین بعد از شهادت حضرت زهرا (س) با امام علی (ع) ازدواج کرد؛ ام البنین (س) آنگاه که قدم به خانه علی(ع) نهاد، سایه مهربانی اش را پناه کودکان داغدیده زهرا(س) کرد.آمده بود تا نه بانوی خانه که کنیز کودکان یتیم فاطمه(س) باشد و این خاکساری عاشقانه، ادب و عشق را به دُردانه هایش بیاموزد تا در قیام سرخ عاشورا سهیم باشد.

اگرچه این بانوی گرامی در کربلا حضور نداشت؛ ولی چهار فرزند رشیدش در واقعه عاشورا در راه یاری امام حسین (ع) به شهادت رسیدند. ام البنین(س) در مدینه بود که به او خبر دادند، هر چهار پسرت در صحرای کربلا شهید شدند؛ خبرشهادت چهار فرزند در یک روز برای هر مادری طاقت فرساست؛ اما آنحضرت با صبر و بردباری خدادادی نه تنها این خبر را تحمل کرد، بلکه این مصیبت را در برابر مصیبت امام حسین(ع) کوچک دید.

مرثیه های جانسوز ام البنین(س) به یاد امام حسین (ع) و چهار فرزندش پس از حوادث خونین کربلا، روزها و شب ها خواب و خوراک را از وی ربوده بود، شیون و گریه و زاری  آنحضرت به گونه ای بودکه مردم  مدینه گرداگرد او حلقه می زدند و به نوحه و سوگواری او گوش می دادند؛ و با او عزاداری می کردند؛ حتی «مروان بن حکم» نیز که به دشمنی با «بنی هاشم» شهرت داشت در آن صحنه حضور می یافت و گریه می کرد.

داستان زندگانی و حیات این شیرزن تاریخ تشیع و پیرو مخلص مکتب علوی، چهار سال و اندی پس از حادثه کربلا، در جمادی الثانی سال 64 هجری به پایان رسید و بدن مطهر ام الشهدای کربلا، در قبرستان بقیع و دور از پاره های تن خود آرمید.

بقیع مزار مادری است که آموزگار عشق و ارادت بود. مادری که عمری فاطمی زیست و اکنون همه تاریخ به ادب و نجابت و وقارش سوگند می خورد. وهنوز طنین صدایش را می توان از بقیع شنید. مزار بدون قبه وبارگاه آنحضرت (همانند ائمه بقیع) برای همیشه تاریخ زیارتگاه شیعیان است.

مامفتخریم که مادران این سرزمین در کربلای جنوب و غرب ایران، چون ام البنین (س) با تقدیم عزیزترین داشته های خود (همسران و فرزندان )، تاریخ را به گونه ای عاشقانه و هنرمندانه، در حمایت از حسین زمان، خمینی بت شکن؛ تکرار کردند و چه زیبا نقش آفرینِ بازسازی آن تاریخ پرشکوه شدند. مادرانی که اگر چه خود در خاکریزهای دفاع از کیان اسلام و خاک وطن در برابر یزیدیان زمان حضور نداشتند اما جبهه های نبرد از فرزندانی حکایت داشت که در دامن این شیر زنان پرورش یافته بودند.

شهیدان در وصیت نامه هایشان، آنگاه که مادران را مورد خطاب  قرار می دهند،  رنگ و بوی دیگری دارد؛گویی عطر عشق به مادر، از درون کلمات،  در دل مادران اثر می کند؛ و رابطه روحی عمیقی بین آنان برقرار می شود؛ حالات و روحیات مادران شهدا نشان از عمق پیوندآنان با فرزندان گرانقدرشان است.

برچسب ها: ام البنین , شهید