5 بهمن 1401 - 1:15 ب.ظ

اعداد نفس گیر و اعداد دندان گیر

باورم نمی شود که در دامنه کوه صفه ایستاده ام و دیدگانم، محروم از شکوه این کوه کهن در دیار صفاهان شده باشد. دیو سیاه مرگ آفرین چنان سایه اش را برسپاهان فرو افکنده که رستم دستان نیز دستانش قوت تغییر ندارد. یادش به خیر پاییز 57خورشیدی که برای نخستین بار از ستیغ این کوه باستانی، دشت اسپادانا را تا کیلومترها دورتر دیدم و زنده رودش که زنده ام کرد به مهر خویش و اینک دیو جهل چهل گیس مرا به بند کشیده است، چنان که دیده را یارای جستن آن نیست.

عصر اصفهان /دکتر بابک سپهریان/ امروز دلم نیز همراه سوزش چشمانم، سوخت، سوزشی برخاسته ازخشم و خشمی حاصل درک یک اقیانوس بیکران از جهل. اما آن سوتر در کنار معبر، تابلویی مرا یه سوی خود کشاند. در حالی که ریه هایم در این سمفونی مرگ، همراه دل و دیده شده  و سرفه امانم را بریده بود، به دقت در واژگان پیام نگریستم.

اعداد نفسگیر را یادآوری کرده بود و هشدار که اگر کمتر مصرف نکنید، مازوت رابه حلق شما می ریزیم. دانستم که طراح سعی داشته است به ملت نجیب و سر به زیر بفهماند که تاوان سنگین است، البته این خوب است که جامعه به سمت الکوی درست مصرف هدایت شوند اما مدیران کجای این هزارتو هستند؟ تاوان جهالت آنها ر باید مردم بدهند؟ جای تابلویی که به مدیران و هیات دولت بگوید اگر درست رفتار نکنید و ذلت را برای مردم ارمغان آورید تاوانش چه میزان سنگین است! به راستی چرا مردمان دیار که بزرگترین کلید دار گاز جهان است، باید به اینجا برسند که سم سهمشان باشد. اما مردم قطر در سایه خرد حاکمانشان به اوج عزت برسند. چرا اعداد برای ملت نفس گیر است، اما برای برخی دیگر دندان گیر؟ چرا سهم ملت مازوت است و مرگ و سهم آنها ویلای لواسان و کشتی سوخت و رانت و انحصار در واردات و….  چرا سهم بخردان، گوگرد و نداری است، اما سهم جاهلان، ثروتی که اصحاب جمل (اگر امروز بودند) بر آن غبطه می خوردند. چه شایسته بود که طراحان پیام اعداد نفس گیر، علاوه بر خطاب به مردم نجیب ایران ویچ، اندک عتابی هم به مدیران نا به جا داشتند!  سال هاست که رهبر انقلاب از اقتصاد سخن می گوید اما گویا پنبه ها در گوش است.

آقایان و خانم ها، آیا امروز در مقابل حکیم ناصر خسرو قبادیانی که سپاهان را بر هامون نهاده توصیف کرد، در محضر تاریخ احساس شرم ندارید؟ آیا باور ندارید که گاه آن فرا رسیده که بر مدار خرد بگرایید و تخم مرغ های سیاسی خود را از سبد بزرگترین شتر دزد تاریخ ایران درآورید. بدانید که شعب ابوطالب هم با آیفون و ویلای لواسان و محافظ و شکم برآمده قرابتی ندارد. این در حالی است که می توان به نیکی زیست و مردمان ایران زمین، شایسته بهترین ها هستند. دیگر نفس ندارم. بدانید که:

فریدون فرخ فرشته نبود                     به مشک و به عنبر سرشته بنود

به داد و دهش یافت آن نیکویی            تو داد و دهش کن، فرشته تویی!

 

 

 

 

کد خبر: 131652

نویسنده: دکتر بابک سپهریان

برچسب ها: ,

ارسال دیدگاه

دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید در وب سایت منتشر خواهد شد

پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد

  • مجموع دیدگاهها: 0
  • در انتظار بررسی: 0
  • انتشار یافته: 0