با«ضد ها» گفت و گو کنیم

عصر اصفهان،نرگس رضایی/عدم پذیرش اشتباه و نشنیدن تبدیل شده به یک خرده فرهنگی تمام عیار در میان خواص واین کلیشه و الگویی است برای منقاد بیشتر از پایین به بالا! برای عوام! کدام عامل این همه گستاخی را در برابر خواست یک نسل خاص، استمرار بخشیده است آیا این همه سو فهم دارید یا نیازی به فهمیدن نیست؟!
کدام لجاجت باعث می شود هر که را به اندازه چوب خطمان نیست غیر خودی بدانیم و هر که را اندازه است انسانی حسابی و با بصیرت؟!
نگاه ثابت به هر موضوعی تبدیل شده است به نمادی از خود برتر بینی خواص ! آیا به تغییر و چرخش سر، هر ازگاهی اعتقاد دارید؟! کمی ضعیف تر را خدا حواسش هست شما که این پندار را دارید که بالاتر نشسته اید نعوذبالله (کنایه به صحبت اخیر زاکانی شهردار تهران! در مورد دختران این سرزمین که موافق سلیقه ایشان نیستند!)
طرحواره هایی در ذهن دهه های 60،70،80 وجود دارد که زمینه آن به سال های دور بر میگردد به همان زمانی که همه یکدست بودند و کسی نمیدانست دست بالای دست بسیار هست! یا دگر اندیش بودن چه معنایی دارد!
زمانی دهه شصتی ها فقط گوشی بودند برای شنیدن و هفتادی ها دهانی شدند برای پرسیدن و امروز علاوه بر گوش و دهان سرهایی برای دیدن و شنیدن و فهمیدن نیز اضافه شده است. مگر می شود برای این انسان تکامل یافته نسخه ای پیچید که برای گذشته است؟!
ما دچار سو تفاهمیم بدین معنی که نمیخواهیم همراه با این تغییرات نحوه گفتمان سازی ها را تغییر دهیم ما گفتگو را بلد نیستیم بنابراین از در تحقیر وارد می شویم ! ومرزبندی هایمان رابدون در نظر گرفتن ابعاد این عدم ارتباط گیری تنگترمی کنیم!
در مقاله ای خواندم که نویسنده گفتگو را اینگونه توصیف می کند «گفتگو با مذاکره و مناظره متفاوت است چرا که در مذاکره اگر حس کنیم منفعت یا حقی داریم وارد آن می شویم یا در مناظره یقین داریم سخن ما در برابر دیگری کاملا برحق است و دنبال نشان دادن صدق گفتار خود و کذب گفتار حریف هستیم». اما حجیت گفت و گو در برابری و رسمیت بخشیدن به طرف مقابل در نهایت احترام و ادب است.
مسئولان کشوری روزی با صراحت از گفت و گو می گویند و روزی دیگر از در لجاجت و عناد این باب را می بندند! بیایید به گفت و گو کردن طور دیگری نگاه کنیم نه از باب کراماتش بلکه بدین منظور که امروز وقت لج کردن با نسل« ضد» نیست و وقت مدارا و گوش دادن است، تا دیر نشده شکاف هارا پر کنیم .نسل های آینده ساز خود را در آغوش بگیریم.

نویسنده: نرگس رضایی-روزنامه نگار

منبع: عصر اصفهان

برچسب ها: زاکانی , گفت و گو , نسل ضد , نوجوانان