نگاهی به سيره علمی و عملی حضرت معصومه(س)

تاريخ چشم به راه فاطمه‌ای ديگر است. انتظار به سر می‌آيد و شميم دلنوازی، خانه خورشيد را فرا می‌گيرد. خنكای حضور دوباره فاطمه(س) در فضای مدينه جاری می‌شود و كوثر فاطمی، جوشيدن می‌گيرد. بی‌شك اهل بيت پيامبر(ص) چهره‌های پرفروغی به جهانيان عرضه كرده‌اند و نامشان مانند ستارگان درخشان در آسمان فضايل می‌درخشد. درخشان‌ترين ستاره در ميان بانوان هفتمين منظومه ولايت، فاطمه فرزند پاكيزه موسی بن جعفر(ع) است؛ بانويی كه سال‌هاست تشنگان معرفت از حريمش، زلال ايمان می‌نوشند و عارفان با گذر بر زندگی فرزانه‌اش و درك لحظه‌های آسمانی شدنش، درهای عروج را به روی خود می‌گشايند و بوی وصال را در گستره زمين منتشر می‌كنند.

حضرت معصومه(س) يكی از بانوان با‌فضيلت و با شخصيت خاندان اهل بيت(ع) است. پدر بزرگوار او حضرت «موسی بن جعفر» امام هفتم شيعيان و مادر گرامی حضرت معصومه «نجمه» مادر بزرگوار امام رضا(ع) است. نجمه از بانوان با فضيلت و از اسوه‎های تقوا و شرافت و از زنان كم‌نظير تاريخ بشر است. امام صادق(ع) به ولادت چنين بانویى بشارت داده بود، بنابراين پس از آنكه حضرت فاطمه معصومه(س) ديده به جهان گشود، آن روز براى حضرت نجمه(س) و حضرت رضا(ع) روز شادى و سرور وصف‌ناپذير و روز مهمى از ايام‌الله بود.

حضرت معصومه(س) در زبان دانشمندان و فقيهان گران‌قدر شيعه، به لقب «كريمه اهل بيت(ع)» ياد می‌شود. از ميان بانوان اهل بيت(ع)، اين نام زيبا تنها به آن حضرت اختصاص يافته است. به طور كلی، سه زيارت‌نامه حضرت معصومه(س) ذكر شده كه يكی از آن‌ها مشهور و دو تای ديگر غير مشهور است. اسامی و لقب‌هايی كه برای حضرت معصومه(س) در دو زيارت‌نامه غير مشهور ذكر شده؛ به قرار ذيل است: طاهره (پاكيزه)، حميده (ستوده)؛ بِرّه (نيكوكار)؛ رشيده (حد يافته)؛ تقّيه (پرهيزگار)؛ رضّيه (خشنود از خدا)؛ مرضيه (مورد رضايت خدا)؛ سيده صديقه (بانوی بسيار راستگو)؛ سيده رضیّه مرضّيه (بانوی خشنود خدا و مورد رضای او)؛ سيدةُ نساء‌العالمين (سرور زنان عالم).

همچنين محدثه و عابده از صفات و القابی است كه برای حضرت معصومه(س) عنوان شده است. بالاترين جايگاه شفاعت، از آن رسول گرامی اسلام(ص) است كه در قرآن كريم، از آن به «مقام محمود» تعبير شده است. همين طور دو تن از بانوان خاندان رسول مكرم اسلام، شفاعت گسترده‌ای دارند كه بسيار وسيع و جهان‌شمول است و می‌تواند همه اهالی محشر را فرا گيرد. اين دو بانوی عالی‌قدر، صديقه اطهر، حضرت فاطمه زهرا(س) و شفيعه روز جزا، حضرت فاطمه معصومه(س) هستند. در مورد شفاعت گسترده حضرت زهرا (س) همين بس كه شفاعت، مهريه آن حضرت است و به هنگام ازدواج، پيك وحی طاقه ابريشمی از سوی پروردگار آورد كه در آن، جمله «خداوند مهريه فاطمه زهرا را، شفاعت گنهكاران از امت محمد(ص) قرار داد.»، اين حديث از طريق اهل سنت نيز نقل شده است. پس از فاطمه زهرا(س) از جهت گستردگی شفاعت، هيج بانويی به شفيعه محشر، حضرت معصومه(س) نمی‌رسد. بر همين اساس است كه حضرت امام جعفر صادق(ع) فرمودند: «با شفاعت او، همه شيعيان ما وارد بهشت می‌شوند.»

همچنین در احاديث فراوانی به قداست قم اشاره شده است. از جمله امام صادق‌(ع) قم را حرم اهل بيت(ع) معرفی و خاك آنرا، پاك و پاكيزه تعبير كرده است. ايشان در ضمن حديث مشهوری كه درباره قداست قم به گروهی از اهالی ری بيان كردند، فرمودند: «بانويی از فرزندان من به نام فاطمه دختر موسی، در آن‌جا رحلت می‌كند كه با شفاعت، او همه شيعيان ما وارد بهشت می‌شوند.» او می گويد: من اين حديث را هنگامی از امام صادق (ع) شنيدم كه حضرت موسی بن جعفر(ع) هنوز ديده به جهان نگشوده بود. اين حديث والا، از رمز شرافت و قداست قم پرده برمی‌دارد و روشن می‌‌كند كه اين همه فضيلت و شرافت اين شهر كه در روايات آمده، از ريحانه پيامبر، كريمه اهل بيت(س)، مهين بانوی اسلام، حضرت معصومه(س) سرچشمه می‌گيرد كه در اين سرزمين ديده از جهان فرو می‌بندد و گرد و خاك اين سرزمين را، توتيای ديدگان حور و ملايك می‌كند.

برچسب ها: حضرت معصومه , دهه کرامت , روز دختر , سیره معصومین