تجربه مصاحبه با روزنامه جهان صنعت

به گزارش پایگاه خبری عصر اصفهان، خانم قمر تکاوران -پژوهشگر اجتماعی در باشگاه روزنامه نگاران نوشت؛ ازآنجایی‌که من در زمینه مهاجران پژوهش می‌کنم، خبرنگار روزنامه جهان صنعت در پی سخنان رییس جمهور در مورد تشکیل سازمان مهاجران با من تماس گرفت تا نظرم را دراین‌باره بداند. پاسخ سوالاتش را دادم و چندین بار تاکید کردم که متن را قبل از انتشار برایم بفرستد.

داشتم تلاش می‌کردم برایش عکس و مطالب بیشتری آماده کنم که گفت مصاحبه رفت برای انتشار. بسیار تعجب کردم از سرعتش و اینکه به قولش برای ارسال متن مصاحبه قبل از انتشار وفا نکرده بود اما آن موقع واکنشی نشان ندادم چون گفتم به هرحال نظرات من که همان است، حال ممکن است به‌دلیل چک نکردن اندکی نامنسجم باشد و سخت نگیرم.

یک‌شنبه ۲۸ آذر ۱۴۰۰ اولین کاری که کردم چک کردن روزنامه جهان صنعت بود تا مصاحبه را بازنشر دهم اما به‌شدت شوکه شدم. وحشتناک بود؛ حرف‌هایی از زبان من نوشته شده بود که شنیدنش از زبان بقیه هم برایم سخت بود. متن چاپ‌شده (تحت عنوان مصاحبه با من) رویکردی داشت که در این چندسال کار کردن در حوزه مهاجران همیشه با آن مقابله کرده‌ام.

متنی در توضیح سازمان مهاجران نوشتم و تاکید کردم هرآنچه غیر از این متن در مصاحبه آمده، نظر من نیست و حاصل اشتباه است. بعد از خبرنگار، دفتر روزنامه و مدیرمسئول روزنامه برای چاپ آن و یا چاپ توضیح خودشان پیگیری کردم. درنهایت دو روز بعد متنم با حذف اول و آخر آن که توضیح در مورد مصاحبه بود چاپ شد. درواقع به شکل یک یادداشت مستقل.

به نظرم رکن اول روزنامه‌نگاری اخلاق است، به آن که پایبند نباشی، بقیه مسیر بی‌فایده است.

سوال جدی که این روزها ذهنم را مشغول کرده این است که چطور روزنامه‌نگاران انتظار دارند فلان وزیر و مدیر بابت اشتباهش عذرخواهی کند و آن را جبران کند وقتی خودشان چنین اشتباه کوچکی را نمی‌پذیرند؟ روزنامه‌نگار بدون پایبندی به اخلاق چطور می‌تواند مطالبه‌گر باشد؟ و چطور می‌تواند حقایق را برای مردم روشن کند؟