بچه هاى مدرسه والت

به گزارش عصر اصفهان، شنیدن قصه‌های آقای «پربونی» مهربان با آن ظاهر خشن و جدی اش به عنوان معلم جدید یک کلاس با دانش آموزان خاطره سازش در مدرسه والت آن قدر تماشایی بود که بتواند تبدیل به یک خاطره نوستالژیک در ذهن کودکان و نوجوانان آن دوران شود.
انیمیشن «بچه‌های مدرسه والت» یک مجموعه تلویزیونی ژاپنی است که بر پایه رمان «قلب» به نویسندگی «ادموندو ده آمیچیس»، یکی از نویسندگان معروف ایتالیایی ساخته شد. این مجموعه ۲۶ قسمتی در سال ۱۹۸۱ توسط استودیوی «نییون انیمیشن» به کارگردانی «ایجی اوکابه» پیش روی مخاطبان قرار گرفت.
دوبله این مجموعه با صدای خاطره ساز صداپیشگان ایرانی اش طعم و رنگ جذاب‌تری به انیمیشن داد. شما تصور کنید اگر این کارتون را با دوبله ژاپنی تماشا می‌کردید، قطعاً ماجرا آن گونه که باید برای تان خاطره ساز نمی‌شد.
درست همان جایی که مرحوم «بهرام زند» با آن صدای باصلابتش می‌گوید: «بچه های مدرسه والت» و باز شدن یک پنجره برای ورود به دنیایی خیال انگیز کار را برای تان آن چنان جذاب می‌کند که واقعاً فراموش شدنی نیست. «مینو غزنوی» صداپیشه شخصیت «انریکو»، «بهرام زند» صداپیشه «پدر انریکو»، «ایران بزرگمهری راد» صداپیشه «مادر انریکو»، «مریم شیرزاد» صداپیشه «دیروسی»، «اشکان دباغ» صداپیشه «گالونی»، «آزیتا یاراحمدی» صداپیشه «جولیو روبتی»، «نوشابه امیری» صداپیشه «نینو»، «مهوش افشاری» صداپیشه «فرانچی»، «پرویز نارنجی‌ها» صداپیشه «آقای پربونی» و «آزیتا لاچینی» صداپیشه «خانم دلگاروچی» از جمله هنرمندانی بودند که در این انیمیشن به عنوان دوبلور حضور داشتند.
داستان این انیمیشن درباره بچه‌های مدرسه‌ای در شهر تورین ایتالیاست، جایی که معلم مدرسه عوض می‌شود و آقای «پربونی» با آن عینک یک‌چشمی و خط‌های پیشانی‌اش که خیلی خشک و عصا قورت داده به نظر می‌رسد، به‌ جای خانم «دل‌گارچی» به کلاس می‌آید اما برخلاف چهره خشن آقای معلم، از موقعی که آقای «پربونی» قصه‌های اندوهگین و عبرت‌آموزش را سر کلاس برای بچه‌ها تعریف می‌کند، همه از این‌رو به آن رو می‌شوند، جز «فرانچی». اما آقای «پربونی» ول‌کن ماجرا نیست! این معلم مهربان که با گفتن هر داستان، باعث می‌شود هر کدام از بچه‌ها به طریقی با قهرمان داستانش همذات پنداری کند و به پهنای صورت اشک بریزد، آن قدر میان داستان‌هایش جست و جو می‌کند تا بالاخره یک قهرمان یا ضدقهرمان مشابه شخصیت «فرانچی» پیدا و او را به راه راست هدایت ‌کند.
روایتگر داستان‌های هر قسمت پسری مؤدب و موقر به نام «انریکو» بود که به نوعی همراه با یکی، 2 نفر از رفقایش بچه مثبت‌های کلاسی بودند که هر نوع آدم از هر جایگاهی را می‌توانستیم در آن پیدا کنیم. او به عنوان یکی از بچه‌های متشخص مدرسه وقایع را در دفتر خاطراتش ثبت می‌کند و در واقع، نتیجه‌گیری اخلاقی پایان هر داستان، از زبان او به بیننده ارائه می‌شود.
اما یکی از جذاب ترین و خاطره انگیزترین لحظات این انیمیشن، مربوط به موسیقی تیتراژ مجموعه است که ملودی اش به شدت به یکی از دوست داشتنی ترین موسیقی‌های تیتراژ آن دوران تبدیل شد.

برچسب ها: بچه مدرسه والت , فرهنگی , نوستالژی